RetrospekcjaI

[ewa janus]

W zamyśleniu, co z czasu drwi
stawiam stopy na chwiejnych schodkach,
stary dom otwiera mi drzwi
i prosi bym weszła do środka.

W zamyśleniu, co obrazami
mami nie z tego świata,
dom, ze smutkiem, brudnymi oknami
na mnie patrzy; gdzieś była przez lata!
co się z tobą działo maleńka,
za czym tak goniłaś i po co.
Tu się wszystko zaczęło, pamiętasz?
Dobrze żeś wróciła przed nocą.

Tutaj wszystko jest tak jak było,
zapomniane na śmierć na pawlaczu
pierwsze szczęścia i pierwsza miłość
i łzy pierwsze pod ścianą płaczu.

W zamyśleniu co z czasu drwi,
wśród snów starych i starej biedy,
mnie poznaję, sobą staję się
i bywam szczęśliwa jak wtedy.

[Gorgiasz]

Ładne, nostalgiczne i prawdziwe.
Tylko w tytule, jeśli miała tam być rzymska jedynka, to daj tam spację.

[Leon Gutner]

Hm ładne i nostalgiczne ...tylko miejscami .
Większość wersów i zestawionych opisów aż do bólu oczywista i wytarta choćby :

stary dom otwiera mi drzwi
i prosi bym weszła do środka.

Świata - lata , biedy - wtedy : jeszcze raz zachęcam do pracy nad rymami i lektury o rymach .

Tutaj wszystko jest tak jak było,
zapomniane na śmierć na pawlaczu
pierwsze szczęścia i pierwsza miłość
i łzy pierwsze pod ścianą płaczu.

Warto przeczytać na głos . Wtedy wybrzmi i okaże się mało poetyckie . Powtórzenia nie robią dobrze tej strofie .

Podoba mi się nastrój w który to wszystko zmierza .
Z ciekawością czekam na następne .

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

i prosi bym weszła do środka.

prosi abym weszła do środka - tak wyrównasz rytm,

co się z tobą działo maleńka,
za czym tak goniłaś i po co.
Tu się wszystko zaczęło, pamiętasz?
Dobrze żeś wróciła przed nocą.

W powyższym też trochę rytm siada, może coś w tym rodzaju:

Co się z tobą działo maleńka,
za czym gnałaś, miła, i po co.
Tu się wszystko zaczęło, pamiętasz?
Dobrze, że choć wróciłaś przed nocą.

W zamyśleniu co z czasu drwi,
wśród snów starych i starej biedy,
mnie poznaję, sobą staję się
i bywam szczęśliwa jak wtedy.

Tu też rytm kuleje, może tak:

W zamyśleniu co z czasu drwi,
wśród snów starych i starej biedy,
samą siebie poznaję i
tak szczęśliwa jestem jak wtedy.

Nie narzucam swojej wersji, po prostu starałam się pokazać Ci te miejsca, w których rytm jest zaburzony i jak dobrać słowa, żeby to wyrównać.
Wiersz mi się podoba, a jeśli poprawisz rytm, będzie super.

Pozdrawiam

[EdwardSkwarcan]

W zamyśleniu co z czasu drwi,
wśród snów starych i starej biedy,
mnie poznaję, sobą staję się
i bywam szczęśliwa jak wtedy.

W zamyśleniu co z czasu drwi,
wśród snów starych i starej biedy,
samą siebie poznaję u drzwi
i szczęśliwa bywam jak wtedy.

W tej strofie popieram Lili. Pozostałe uważam za solidnie wykonane i nie domagajmy się ideału rytmicznego.
Autorka pokazała, że na bazie wielokrotnie wykorzystanych w poezji słów można stworzyć dobry wiersz. Są sytuacje, że nie można czegoś ominąć i nawet bliskoznaczne zawodzą, więc konieczność zmusza do ich użycia. Najwyższy czas zapomnieć o zakazanych, bo to droga do nikąd i trzeba tolerować sposób użycia.
Dla mnie wiersz super i tylko ostatnia strofa do poprawy.
Czwarty wers pierwszej strofy w propozycji Lili jest lepszy - przegapiłem
Miło było poczytać Ewo jedno z Twoich ogłoszeń na słupie ósmego piętra

[Henryk VIII]

Witaj,
wiersz mi się podoba, JEST LIRYCZNY I PRZYJEMNY.
Ale proponuję, by 2-gą zwrotkę ośmiowersową rozdzielić na dwie, każda po 4 wersy.

H8