Prześwietlenie

[Gloinnen]

Światło w dni się wplatało; z lekkością pajęczyn
snułam ścieżki wśród zdarzeń minionych i przyszłych.
Wszystko było możliwe; szkatułka pamięci,
niczym skarby, chowała spokojne godziny.
Wtem spłynęła podskórnie zbudzona namiętność,
aż splątały się szlaki w bezgwiezdnych przełęczach.
utraciłam, co drogie, wyznając zbyt prędko;
teraz każda myśl chłostą rozrywa wspomnienia.
Pozwoliłam byś zdzierał kolejne kotary
i szaleństwo pieszczotą odkrywał bez końca.
Resztę wiersze zdradziły, nie umiesz wybaczyć
prawdy żarem spisanej na ciemnych przezroczach.

Srogą karę otrzyma, kto żąda zbyt wiele,
domagając się słońca, choć lampę ma przecież.


____________________
Glo.

[e_14scie]

Ty mnie zmuszasz nieświadomie, żebym dokonała zmian w podpisie, biorąc kolejną pointę.

[Ewa Włodek]

jak wiele mądrości w tej poincie, Glo...


Pozdrawiam Cię ciepło,
Ewa

[Leon Gutner]

Zdaje się ze zaczynam gustować w twoich formach Glo .
Za każdym razem jestem niecierpliwie ciekawy jak się niesamowicie zakończy to co budujesz słowami .

Rozkosz czytelnicza .

Z uszanowaniem L.G.

[stary krab]

Rymowanie na tym poziomie mojej głowie stawia pytanie, czy taką formę można jeszcze nazwać tradycyjną?
Jest to już raczej chodzenie po krawędzi z białym wierszem.

Ładnie namotane.

[skaranie boskie]

Wbrew opinii Starego Kraba, uznam to za wybitnie tradycyjną formę rymowaną.
Coś na kształt sonetu angielskiego.
Że co?
Że rymy niesonetowe?
Noooo! Był przecież czas przywyknąć.
Ale nie ciesz się Glo zbytnio.
Też mi te rymy nie grają.
Będę twierdził z uporem maniaka, że asonanse to - wbrew obiegowej opinii - nie tylko zrymowane samogłoski. Żeby dobrze brzmiały, trzeba im odpowiednio zestroić spółgłoski. Rymowanie twardych z miękkimi i dźwięcznych z bezdźwięcznymi zawsze działa antyrymowo.

Co do treści.
Zaczęłaś bardzo fajnie.
Gloinnen optymistyczna! - pomyślałem sobie i rzuciłem się w wir czytania.
Niestety, ochłonąłem szybciej niż mogłem się spodziewać.
Żałość bija z wiersza jakby ją ktoś w nim siłą upychał.

Za to puenta - paluszki lizać. Szekspir by się takiej nie powstydził.

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Ewo - dziękuję serdecznie

Leo - miło mi

Krabie - dziękuję. Wiem, że moje rymy często w zasadzie uważane są za bezrymy. Takie lubię. Skaranie ma rację - to miał być sonet angielski.

Skaranie, specjalnie dla Ciebie muszę coś optymistycznego wyprodukować, ale jeszcze nie to miejsce i czas. Pażywiom, uwidim...

Ale budowa sonetu szekspirowskiego właśnie wymaga pewnej opozycji kompozycyjnej, stąd taki rozwój historii. Szczęśliwa przeszłość, która została utracona, w końcówce jest próba podsumowania, poszukiwanie przyczyn - dlaczego to i to się zdarzyło...

Pozdrawiam wszystkich z uśmiechem,


Glo.