krypta

[jabberwocky]

Stoję przy swej rodzinnej krypcie,
woskową świecę trzymam w dłoni.
Wspominam wszystkie babcie-drypcie
i kiedyś sam dołączę do nich.

Leżą tu moi antenaci,
kute inskrypcje czas zaciera,
niektórzy sławni i bogaci,
inni hultaje jak cholera.

Są tu doktorzy, profesura,
notable starych dobrych czasów
i jeden, co miał głowę w chmurach
bo tacy też byli wśród Sasów.

Są także ci, co na hulance
spędzili całe swoje życie,
aż padli upojeni tańcem,
a może to było przepicie?

Przy swym pradziadku chciałbym leżeć
jak ci powstańcy obok niego
bo tak jak oni mocno wierzę
- trzeba się bić o Niepodległą.

Gdy stoję tutaj tak w zadumie,
a jestem spośród nich ostatni,
chcę leżeć w urnie, a nie trumnie.
Muszę tu gdzieś posadzić kwiatki…

A może bluszcze się rozplenią
by spoić już zmurszałe głazy,
otulić je wieczną zielenią.
Miałem to zrobić. Tyle razy…

[Malwina]

Taka chwila zamyślenia jest potrzebna, też zaczynam już myśleć, w jakiej formie spocząć:)

[Leon Gutner]

Ładna chwila zamyślenia .

Leo z przyjemnością .

Uszanowanie L.G.

[bartosia]

"Gdy tak stoję tutaj w zadumie,"

W tym wersie rytm sie wykoślawił
Proponuję:

"Gdy stoję tutaj, tak w zadumie,"

Przeczytałam z przyjemnościa.