Popielec

[jabberwocky]

Warto posypać łeb popiołem,
niech jak siwizna srebrzy skronie.
Żyjemy tu, na łez padole
i znaki tego są widome.

Popiół jest lekki, łatwo strzepnąć,
w tańcu spadnie niepostrzeżenie.
Chciałbym balować całą wieczność
bo życie tutaj to cierpienie.

Pokuta w niczym nie pomoże,
toteż świadomie ją pominę
i tylko Ty, łaskawy Boże
będziesz oceniał moją winę.

[Leon Gutner]

Jabb to najlepszy twój kawałek z tych co ostatnio czytałem .
I tak trzymaj - właśnie tak .

Z uszanowaniem L.G.

[EdwardSkwarcan]

Ścierpi, gdyby przymrużyć oko i Leo chyba grzecznościowo.
Ten łez padół to ze śpiewnika kościelnego i łeb też zgrabny.

[skaranie boskie]

Nie czepiaj się, Edwardzie.
To jest poezja z gatunku leekiej, łatwej i przyjemnej.
Powinna gościć w dziale z radosną twórczością, ale spierał się o to nie będę.
Leon ma rację. Jabber mocno poprawił jakość pisania podczas pobytu na ósmym. Jego wiersze na pewno nie aspirują i nigdy nie aspirowały do wielkości, są jednak rzeczywistym odzwierciedleniem stanu ducha autora, ukazują jego świat, zazwyczaj w krzywym zwierciadle, nie będąc przy tym zagadką, rozwiązywalną jeno przez garstkę wtajemniczonych.
To poezja pod i spod strzechy. I nie jest to przyganą.