Kosmiczna Martyna

[Paweł D.]

(I)

- Powiedz Zuziu jakie masz na przyszłość plany
i czy wracasz czasem myślą do chwil tamtych
kiedy ty i twój mężczyzna, raczej chłopiec,
postanowiliście tak rodzicom dopiec,

by już nigdy więcej ręki nie podnieśli
na waszą dozgonną miłość. A co jeśli
nie wytrzyma ciężkiej próby, zwłaszcza tutaj,
dwadzieścia pięć lat to przecież nie w kij dmuchał.

Dużo czasu by niejeden wiersz napisać.
Fani wierzą w ciebie: Kosmiczna Martyna
na przykład uważa, że masa jest tępa
bo nigdy nie pojmie wewnętrznego piękna,

którym promieniejesz nawet za kratami.
Ważne mieć kogoś by człowiek nie był sam, i
nie zwątpił w swój talent. Może tej dziewczynie
też potrzeba wiary… Co powiesz Martynie?

- Naprawdę bardzo ci dziękuję Martyno.

(II)

Kosmiczna Martyna mieszka z rodzicami.
Kosmiczna Martyna ma ich dość czasami:
- Dajcie mi święty spokój- krzyczy Martyna
i jednym trzaśnięciem rozmowę ucina.

Poezja Zuzanny Martynie jest bliska,
Martynie wciąż marzy się miłość lesbijska:
Tak uciec z nią razem lub żyć za kratami-
- Kosmiczna Martyna śni o tym nocami.

Ma tomik Zuzanny przybity do krzyża,
on drzwi jej otwiera, do Zuzi przybliża.
Kosmiczna Martyna z pokoju wychodzi
do kuchni na palcach, wyjmuje nóż, ostrzy,

ogląda przez chwilę- w księżycu lśni cały,
starannie odkłada go znów do szuflady,
ostrożnie, powoli (ojciec śpi, matka śpi)
Kosmiczna Martyna uchyla cicho drzwi.

[eka]

Zuzanna M. i fanka, zapewne ukrywająca się pod nickiem Kosmiczna Martyna. (Blog Zuzanny?)
Zuzia była zafascynowana Nietzschem, Martyna poezją Zuzi.
Czyli wiersz o wpływie literatury na realne życie.
----------
W Twoim pisaniu powaga miesza się z niefrasobliwą ironią, Paweł. To pozwala na niezobowiązujący dystans do sedna sprawy, no bo co można zrobić, jak zapobiegać?
Pisaniem po strasznym fakcie, aby nowy taki nie zaistniał. (ostatni wers)

Bardzo ważny wiersz, nieważne, ale możliwe do korekty uchybienia interpunkcyjne.

[Paweł D.]

No tyle jako piszący mogłem zrobić. Dzięki.