kartka wyrwana z jesieni

Wiadomość

Gruszka · #1 Post autor: **Gruszka** » 20 wrz 2017, 10:30

jesienny liryk zginął
zderzywszy się z dziewczyną
mgła oczu mgłę zasnuła
tyś tego nie przeczuwał
że pąs pomadki - stop

że rdzawość włosów - stop
późnych antocyjanów
jej oczu brąz - dynamit
rozerwał cię
rozerwał

na cząstki

jesień - erzac
wobec w niej mocy stóp

stuk stuk stuk stuk
stuk

stój

#2 Post autor: **Leon Gutner** » 20 wrz 2017, 16:59

Jesienny liryk zginął w stukocie zakończenia

Nie powiem - ciekawy pomysł żeby go tam zgubić .

Z uszanowaniem L.G.

Gruszka · #3 Post autor: **Gruszka** » 20 wrz 2017, 17:21

Dziękuję Leonie

Liliana · #4 Post autor: **Liliana** » 20 wrz 2017, 18:18

Ciekawie porozkładałaś rymy, Gruszko, podoba mi się.

Gruszka pisze: ↑
20 wrz 2017, 10:30
esień - erzac
wobec w niej mocy stóp

jesień- erzac - świetne! Tylko wobec w niej mocy stóp jakoś mi stylistycznie niezbyt brzmi, ale mogę nie mieć racji.

Pozdrawiam :rosa:

Gruszka · #5 Post autor: **Gruszka** » 20 wrz 2017, 18:21

Liliana pisze: ↑
20 wrz 2017, 18:18
Tylko wobec w niej mocy stóp jakoś mi stylistycznie niezbyt brzmi,

w niej - moc stóp
ten zapis pozwolil na pewna dwuznaczność - stopy wszak moga być stopami metrycznymi - bicia serca - stuk, stuk.

Dziekuję za zajrzenie