Jak kameleon

[Ulme]

Na umięśnionych, starych konarach
późno się zjawia seledyn listków.
Pośród nich grucha gołębi para,
wiosenne słonko w gałęziach błyska.

Młody seledyn ciemnieje, latem
wdziewa zieloną czapę zwichrzoną.
Burze na niebie szaleją czasem
i rozłożystą chwieją koroną.

Sam żarem z nieba zgrzany, zmęczony,
innych głębokim otacza cieniem,
pod parasolem malachitowym
przed ostrym słońcem daje schronienie.

Żółknie głęboka zieleń. Jesienią
płonie jak płomień wielkiej pochodni,
złota odcieniem liście się mienią,
a każdy z nich to maleńki ognik.

Gdy leci z wiatrem żółty deszcz liści,
złocisty dywan ma u podnóża.
Wiatr cichnie, a on w dzień zimny, mglisty
jak czarny koszmar z mgły się wynurza.

Lecz wkrótce oddech poczuje zimy,
w srebro odzieje nagą koronę
i będą w słońcu jaskrawo lśniły
niby diamenty drobinki szronu.

Wiosną seledyn a zieleń latem,
jesienią złoto a srebro w zimie.
Tak barwę zmienia już lat kilkaset
jak kameleon. Wiąz ma na imię.

[abandon]

Zgrabnie o trwaniu w procesie życia, w którym uwiązł wiąz

[Leon Gutner]

Jesiennie przyjemnie i całkiem pomysłowo .
Leon z przyjemnością .

Uszanowanie L.G.

[gal.a]

Wracam do pierwszego wersu i zastanawiam się, czemu ma służyć słowo "umięśnionych",
skoro w dalszej części nie ma żadnej personifikacji (przynajmniej ja jej nie widzę).
Umięśnione stare konary - mam przed oczami makabryczny obrazek, a szkoda,
bo tak od trzeciej strofy klimat zaczyna się robić przyjemny.

[Ulme]

Ab, Leon - dziękuję za pozytywną ocenę wiersza o wiązie
gal.a - ja ten wiąz widzę codziennie i zapewniam, że późną jesienią i zimą, kiedy nie ma liści, jego konary przypominają mięśnie atlety, tak mi się skojarzyło i tak napisałam. Wtedy zresztą bardziej przypomina drzewo z koszmaru niż z sielanki. A jeżeli chodzi o personifikację - przecież "wdziewa czapę", jest zmęczony, wynurza się...

[Liliana]

Tak barwę zmienia już lat kilkaset
jak kameleon. Wiąz ma na imię.

Toś mnie trzymała w niepewności do samego końca, Ulme. Ładnie to tak?

[Ulme]

Przynajmniej było trochę tajemniczo...

[Hardy]

Dobrze się czyta, rytmicznie, konstrukcja też bez zarzutu, ale nie porwał mnie. Może zbyt opisowy, może zbyt mało liryki? Nie wiem.
To nie zarzut, to tylko moje odczucie. Każdy inaczej odbiera.
Pzdr.

[Ulme]

Takie to są te moje wiersze, raczej opisowe niż liryczne, takie wychodzą mi chyba najlepiej

[Liliana]

Przynajmniej było trochę tajemniczo...

Fakt niezbity.