To był cień. (Długi cień Małego Chłopca)

[Lucile]

Gdybyś się, Pawle, zdecydował na jakąś wersję, lub napisał jeszcze inną, byłabym zadowolona, bowiem myślę nad wrzuceniem tego wiersza do grudniowego koszyka, jako że i temat i sposób jego przedstawienia bardzo do mnie przemawia. A w tej formie - jaka jest - mam mieszane uczucia.

Pozdrawiam
lu

[Paweł D.]

Decyduję się na pierwszą wersję. Z tej drugiej wersji zrobię dwa wiersze, bo trochę szkoda mi tych zwrotek. Ale jeśli idzie o ten, to decyduję się na tę, pierwszą wersję.
Czyli na tę:

To był dzień. Słońce jak flesz zastało ich nagle:

kobietę wschodu przyłapało na bezwstydzie.

Przy niej młody samuraj zapomniał o walce -

- w jej oczach bliskie drzewo rodziło mu wiśnie.



Chłopiec śmiesznie przygryzał język nad obrazkiem.

Maleńki staruszek szedł i bujał w obłokach -

- fala gwałtownych odwodnień przeszła przez miasto:

roztargniony, trójnogi cień, zgubił na schodach.

[eka]

A ten kontrast to nie moja wina, tak nazwali tę bombę.

Ale nie dodali chyba: łakomy i psotny - bo takimi epitetami obdarowałeś w alternatywnych wersjach.
______________
Cieszę się z Twojego wyboru.

[Paweł D.]

No może dobór słów nie najszczęśliwszy, ale to raczej ironia, wynikająca ze skojarzeń z "Małym chłopcem". Przemyślę jeszcze inne warianty skojarzeń.