Czarna wdowa

[Ewa Włodek]

Nosi pelisę z norek i torbę od Prady,
zakupioną za piątkę w lumpeksie za rogiem,
na Rosenthallu kładzie dwie kromki ubogie
i srebrną łyżką miesza drugi napar kawy.

Zziębłym ptakom da czerstwy chleb za jeden uśmiech,
od ust odejmie kęsy dla zgłodniałych kotów,
obdarzy bezdomnego złotówką jak złotem,
ich spojrzenia – to dla niej kapitał na później.

[Leon Gutner]

Jak zwykle kapitalne i minimalne więc - zabieram na póżniej

Z uszanowaniem L.G.

[e_14scie]

Pierwsza się chybocze, Ewuniu, a ostatnia idzie pięknie.

Nosi pelisę z norek i torbę od Prady,
zakupioną za piątkę w lumpeksie za rogiem,
na Rosenthallu kładzie dwie kromki ubogie
i srebrną łyżką miesza drugi odsik kawy.

starałam się trochę wyrównać rytm. Dwa ostatnie wersy, na siłę zrobiłam

Nosi z norek pelisę i torbę od Prady,
zakupioną za piątkę w lumpeksie za rogiem,
na talerzu Rosenthall dwie kromki ubogie,
srebrną łyżką mieszając drugi odsik kawy.

Dobry i ciekawy wiersz.

[Julka]

To świadczy, że jest dobrym człowiekiem.

A Ty Ewuś piszesz o tym, bo jesteś osobą bogatą w uczucia.
Inni nawet nie zauważą, że dzieli może marny swój żywot z radością
z potrzebującymi symbolami.

[Ewa Włodek]

to się cieszę, Leonie, że zabierasz, i daję go z chęcią...


ooo, Ewo, dziękuję za "urytmizowanie" - postaram się pomyśleć, jak poprawić... Z że się Tobie spodobał - to tak mi jest miło...


tak własnie myślę, Alegorio, że jest dobrym człowiekiem, że to, co czyni, czyni z radością...


Pięknie, pięknie Wam, moi Kochani, dziękuję, że wstąpiliście do mnie, poczytaliście wierszyk i powiedzieliście tyle dobrych, konstruktywnych i dobrych słów. I całe mnóstwo ciepłych uśmiechów posyłam do Was...
Ewa

[Miladora]

A ja poproszę o zrobienie czegoś z tym "odsikiem kawy", bo mi przez gardło nie przechodzi.

- i srebrną łyżką miesza drugi wywar kawy.

Rytmu się nie czepiam, bo pasuje do treści, ale zawsze jeszcze możesz się pobawić w słowną żonglerkę, jakbyś chciała.

Dobrego, Ewuńka.

[Ewa Włodek]

no, Mila, racja, ten "odsik" - to czysty kolokwializm, jakiego używaliśmy "za dawnej Polski", prosząc słynną Panią Gienię w barze "Jamy Michalika", żeby nam podała normalną kawę, a nie "z drugiego odsiku", jak nakazywało wewnętrzne rozporządzenie PSS-ów... I - faktycznie - jako taki, do wiersza - nie pasuje! To i poprawiłam...



Dziękuję Ci cudnościowo za poczytanie i słowo, i całą masę serdeczności wysyłam...
Ewa

[skaranie boskie]

Jeszcze się taki nie urodził...

Ja bym ten odsik dla odmiany pozostawił.
Jest taki wymowny.
Nie przeszkadza, choć zapewne również nie smakuje.

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

Jeszcze się taki nie urodził...

ooo, masz, Skaranie, 200 procent racji!!!
A ja może ten "odsik" zapiszę kursywą, jako cytat, i będzie to coś na kształt salomonowego wyjścia?


Dzięki pięknościowe zz obecność i słówko, do którego posyłam pozdrówko z uśmiechem...
Ewa