Game is over

[Qń Który Pisze]

"Ten, kto nauczy się przegrywać, nie musi uczyć się zwyciężać. Ten, kto chce tylko zwyciężać - musi uczyć się wszystkiego"
(Qń Który Pisze)

Myślę, że wielu czytelników odetchnęło z ulgą. Peelka, po krótkiej walce - najczęściej ze sobą - wróciła do macierzy. Przejście ze stanu niepewności, do suicydalności, to najbardziej ryzykowny życiowy kanał. Potem szarpiąca rozterka, liczenie ran i ofiar po stronie zadanych i otrzymanych i powoli dochodzi do mało rokującej bezczynności, by wkroczyć chyłkiem w syndrom.. "Lassie wróć..." i Lassie wraca, co prawda z podkulonym ogonem, ale macha nim na znak zgody.
Przypomina to przejście na "z góry upatrzone pozycje" i zaczyna się mało owocny okres, w którym na nowo trzeba się przyzwyczajać do spraw, od których się właśnie uciekło.
Niestety, to nie może się skończyć happy endem, a jedynie ukrytym cierpieniem, skrzętnie tuszowanym oznakami szczęścia. życie w dalszym ciągu rozdaje karty, ale już bez asów, dam i waletów. Bez tych kart nie da się nawet w "wojnę" zagrać.

krzyczę pokochaj,teraz szepczę wybacz.

a potem zostaje... przetrwaj.

Nie mniej powiało opymizmem, bo... znowu wszyscy razem w domu.

[Dante]

Qń daje ciekawa analizę psychologiczną postawy PL-ki, ale przebijający z tej analizy wyraźny brak akceptacji tejże postawy daje asumpt do wniosku, że nie za bardzo poznał meandry "logiki kobiecej".
Bardziej doświadczeni wiedzą bowiem, że pod maską "podkulonego ogona" niezwykle często kryje się wężowe syczenie "poczekaj, a teraz to ja ci pokażę!"

To tyle do sprawy treści.

Niemniej ciekawa jest sprawa formy. Otóż rodzi się nam nowa forma rymów, tzw rymy "utajnione". Widać wyraźnie, iż proces ten, od pewnego czasu dość wyraźnie postępujący w utworach Autorki, nabiera właśnie swej ostatecznej, ukształtowanej formy.
Czytelnik ma dodatkową frajdę, a nawet - rzekłbym - intelektualne wyzwanie, polegające na intensywnym poszukiwaniu rymów, co jest zadaniem o tyle trudnym, że Autorka, preferująca z lubością asonanse, czyni je coraz bardziej odległymi, a do tego przemyślnie maskuje te rymy niekonwencjonalną wersyfikacją, serwując tym samym czytelnikowi omalże syzyfowy wysiłek, ale równocześnie ponadnormatywną satysfakcję w nielicznych przypadkach uwieńczonych sukcesem poszukiwań.

Będę z zainteresowaniem śledził dalszy rozwój tej nowej formy rymowania, sprzeciwiając się jednocześnie stanowczo czynionym przez niektórych komentatorów zakusom przenoszenia utworów Autorki do wierszy wolnych.
AD

[Gloinnen]

P.A.R. -

Leo - ten wiersz celowo w takiej formie i nie zmienię jej. Raz, że to eksperyment, dwa - mam osobiste powody, aby preferować powyższy sposób zapisu. Dziękuję za czytanie i podobanie się (w imieniu wiersza).

Skaranie - zrobiłeś mi wielką frajdę, bo ciężko jest zadowolić fioletową małpę.

Qniek -

"Ten, kto nauczy się przegrywać, nie musi uczyć się zwyciężać. Ten, kto chce tylko zwyciężać - musi uczyć się wszystkiego"

Mądra myśl. Dziękuję. :

Dante,

pod maską "podkulonego ogona" niezwykle często kryje się wężowe syczenie "poczekaj, a teraz to ja ci pokażę!"

O to to!
Święte słowa, Dante...



Pozdrawiam wszystkich,


Glo.

PS. Moim zdaniem to wiersz rymowany i tu jest jego miejsce.