A ona

[Julka]

a ona

Zachwycona czymś przystanie,
szuka siebie na polanie.
Promień słońca chwyci w rękę,
by się sycić niebios pięknem.

Strzepnie z listka srebrna rosę,
płyną tańcem stopy bose,
Zataczają błędne kręgi,
Gdzie się wątek we mgle kłębi.

W pląsach suknia jej różowa,
zakręcona szałem głowa.
Grają walca wiatru struny
wirujących złud szalonych.

Jakby szczęście było świętem
na polanie tej zaklętym,
gdy się z diabłem świat pobratał
już nie tonął w złotych kwiatach,

i jaśminem się nie bielił,
ale cieniem legł w pościeli.
Porzuciły myśli zgodę,
nie chcą żyć, i nie chcą odejść.

Ciało powstrzymuje krata,
kiedy dusza w złudę wzlata.
psyche fizys skryła w skrzyni -
świat szyderca - sensu cynik.

[Gorzki Dziad]

Każdy Twój wiersz ma w sobie "coś pięknego"
Wbrew pozorom wcale sie z tego nie cieszę.
W każdym chyba wierszu piszesz, że coś jest "piękne", nie określając tego bliżej.
Wolałbym, abyś cechy określała konkretnie, np. niebieski, żółty, duży, mały itd, a nie piękny, bo piękne, to znaczy jakie?
Zamiast wmawiać coś czytelnikowi, może po prostu opowiadaj?

[Miladora]

Prawdę mówiąc, dopracowałabym go, Aleguniu.

Pierwsze - to zrezygnowałabym z rymów aabb, bo dość szkolnie tu brzmią, jakbyś skandowała, czy wyliczała i dała je na przemian, co może okazać się znacznie ciekawsze dla wiersza:
Zobacz:
"Zachwycona czymś przystanie,
promień słońca chwyci w rękę,
szuka siebie na polanie,
by się sycić niebios pięknem.

Strzepnie z listka srebrna rosę,
płyną tańcem stopy bose,
zataczają błędne kręgi,
gdzie się wątek we mgle kłębi.

W pląsach suknia jej różowa,
grają walca wiatru struny,
zakręcona szałem głowa
wirujących złud szalonych.

Drugie - dopracowałabym rym "struny/szalonych" i "świętem/zaklętym".

Trzecie - "złote kwiaty" brzmią dość banalnie.

Czwarte:
"i jaśminem się nie bielił,
ale cieniem legł w pościeli.
Porzuciły myśli zgodę,
nie chcą żyć, i nie chcą odejść." - masz tu zakończenie poprzedniej zwrotki i następną myśl. Może lepiej byłoby każdą myśl ubrać w zwrotkę, nie przerzucając jej do następnej?

Piąte - "dusza" i "złuda" powinny się raczej unikać, tak myślę. Nie da się inaczej?
Bo moim zdaniem kolidują z następnymi wersami zakończenia.


A teraz masz buziaka, a ja zmykam...

[Ewa Włodek]

jest w tym wierszu coś, co kołysze, uspokaja...Może melodia, może obrazy, może nastrój...Albo wszystko razem...Miło mi było poczytać...


Serdeczności dołaczam, z uśmiechami
Ewa

[Julka]

Milunia

Ja ten wiersz przerobiłam z wiersza z bardzo odległych lat,
kiedy jeszcze nie śniło mi się, że będzie internet i forum,
i autorzy mądrzejsi ode mnie, będą czytać moje wiersze
i pisać co w nich sknociłam.
Męczyłam się nad nim dlatego, że ma w sobie to,
co chciałam wyśpiewać z głębi duszy.
Zawsze kiedy go czytałam, choć był taki nieudolny,
podobał mi się lepiej niż te moje dopracowane.
To może Milunia dajmy mu spokój.

[Julka]

Dziękuję Ewuniu,

to mój ulubieniec, choć taki banalny dla kogoś się może wydawać.
Za miłe słowa

[Miladora]

To może Milunia dajmy mu spokój.

Pewnie... rozumiem takie pamiątki. Też je mam.
Ale zawsze, jak co, można zrobić drugą wersję, zachowując pierwszą. Jako ćwiczenie warsztatowe chociażby.

Buziaki

[Julka]

Masz raję Milusia
Zmierzę się z tym sentymentem,
jako znakiem czasu - po nowemu.
buziak

[e_14scie]

ależ to jest bardzo fajny tekst piosenki i nic bym tu nie zmieniała. przecież to się samo nuci

[Julka]

evuś
duży buziak za te słowa.
znów w obłokach moja głowa,
na polanie roztańczona
jakbym była dziś szalona,
bo wiesz, kiedy coś kochamy,
już nie chcemy każdej zmiany.