Portret babci

[Malwina]

Ma lat czterdzieści, może więcej,
jeszcze do wczoraj była mamą,
tak prawdę mówiąc jest podobna,
a dzisiaj babcią ją nazwano.

Ciągle z czułością tuli dzieci,
gdy idzie, świat się do niej śmieje,
gotuje dalej pyszne zupki,
i ma marzenia, w nich pięknieje.

Jest ciepła i wyrozumiała
i wiem, że nigdy się nie złości,
jest w stanie życie swe poświęcić,
z prostej przyczyny, ot z miłości.

Gdy trzeba dziurkę zaceruje,
opowie bajki piękne, stare,
bywa na każde zawołanie,
i ciągle kłóci się z zegarem.

A jej szarlotka jak smakuje,
pierożki pycha, z owocami,
jej można zwierzyć się z sekretów,
wiadomo, że nie zdradzi mamie.

Tak jak przed laty, lubi lody,
spacery wiosną z pewnym panem,
ubiera wtedy bluzkę w kwiaty,
wracają czasem tuż nad ranem.

Każda pogoda dla niej dobra,
ma mnóstwo jeszcze koleżanek,
umawia z nimi się na kawkę,
snują wspomnienia roześmiane.

Na półce trzyma ulubione
tomiki wierszy i romanse,
na szczęście wierzy jeszcze w cuda,
każdy dzień przecież daje szanse.

Ma już bogate doświadczenie,
dzieli się nim nadzwyczaj chętnie,
i bywa czasem płacze w kinie,
gdy pan całuje zbyt namiętnie.

Babcie są więc nieocenione,
wciąż piękne, młode i zaradne,
czy posiadają jakieś skazy,
odpowiem szczerze, nie znam żadnych.

[skaranie boskie]

Malwinko, przeszłaś samą siebie.
Twoja twórczość rozkwita jak babcia w objęciach owego pana, z którym to niemal do rana...

Naprawdę się małpie podoba.
Lekko, łatwo i przyjemnie - jak muzyka w radiu.

Pozdrawiam

[Nilmo]

To nie jest wiersz. To jest wierszyk. Wierszyk który jak Napoleon, przerasta wielkością większość tych niby poważnych internetowych drapaczy chmur. Tak trzymaj.

[Nalka31]

O takich babciach zawsze z przyjemnością się czyta. Nawet jeśli ten obraz jest ciut wyidealizowany, to zwykle z babciami wiążą się miłe wspomnienia.

[Miladora]

Szalenie sympatyczna babcia, Malwinko.

Ale jedno mi nie leży:
- Ma lat czterdzieści, może więcej, - za mało jak na taką babcię, która, co z wiersza wynika, ma czas na wszystko - tulenie dzieci, cerowanie, gotowanie, chodzenie na kawę z przyjaciółkami i bywa na każde zawołanie. Na to tylko emerytki mogą sobie pozwolić.
Dałabym więc:
- Ma lat pięćdziesiąt, może więcej,

- gotuje dalej pyszne zupki, - trochę zbyt dziecinny ten wers.
Może:
- nadal gotuje pyszne zupy,

- Jest ciepła i wyrozumiała
i wiem, że nigdy się nie złości,
jest w stanie życie swe poświęcić, - jedno "jest" bym zmieniła. Mogłaby życie swe poświęcić?
z prostej przyczyny, ot z miłości.

Miły, ciepły wiersz.

Dobrego dnia

[Leon Gutner]

Leo wspomina swoje dwie babcie całkiem sympatycznie .
Więc twój wierszyk uznam za peen słuszny na cześć babć i jako że wyszło ci to dobrze - o taki sam pochwalny wierszyk dla dziadków poproszę - co by równowagę zachować i płci nie krzywdzić

Z ukłonem L.G.

[Malwina]

Bardzo dziękuję za wszystkie uwagi.Przemyślę, poprawię, może już jutro.Dzisiaj jestem zbyt zmęczona.

[Abi]

Przemyślę, poprawię

oby...

A.

[Malwina]

Abi, leżysz sobie na słońcu,rozleniwiona, to chyba mnie rozumiesz

Dodano -- 17 kwie 2012, 17:05 --

Miladoro, podziwiam Twoją wnikliwość, spostrzegawczość i cierpliwość.Umieszczając wiersz,czuję się jak uczennica,która oddała pani wypracowanie do poprawki.Oj,coś mi pachniesz belfrem.Czy bardzo się mylę?Pozdrawiam cieplutko.Dzięki za dotychczasowe uwagi.

[Miladora]

Oj,coś mi pachniesz belfrem.

Do licha, a ja kupiłam nawet specjalny dezodorant antybelfrowy.