villanella żabi skrzek

[Gorzki Dziad]

Nikt Ci nie wpiera, że musisz vilanellę lubić. Z założenia, była to i jest, forma do lekkich zabaw rymowanych. villa pochodzi od wsi, zatem jest to rodzaj rozrywki jakby plebejskiej. O gustach się nie dyskutuje.
Ja miewam też czasem podobne odczucie jak Ty, że jest to zawikłana konkstrukcja rymowanki z niepotrzebnymi powtórzeniami.
Można to traktować jako wprawkę, jako swoiste ćwiczenie, wyzwanie.
Mylenie jednak vilanelli z disco polo, to nieporozumienie.

[Miladora]

chodzi mi o to, że villanela przypomina mi układanie piosenek marnej jakości...

Marnej jakości to są piosenki chodnikowe.
A villanella w żadnym wypadku takim "chodnikowym" wierszem nie jest.

Pozwolę sobie zacytować urywek z pewnego poradnika poetyckiego:

Temat może być dowolny. Może to być zabawny wierszyk o przyrodzie, jakiejś osobie, czy zdarzeniu. Wszak gatunek ma korzenie wiejskie. Ale może też dotyczyć poważniejszych tematów. Francuski rodzaj villanelli jest bardziej popularny i wydaje mi się również bardziej urokliwy.
Jeszcze jedna zasada, bardzo ważna. Uroda villanelli nie polega na tym, że coś się powtarza, ale że powtórzenie dodaje znaczenia, powtórzenie musi być czymś uzasadnione. Powtarzające wersy powinny wynikać z treści. To co jest w wierszu, powinno być w nim konieczne. Jeśli wiersz może się obejść bez formy villanellowej, to znaczy, że ta forma żadnego znaczenia mu nie dodaje.

Czyli wcale nie jest łatwo stworzyć dobrą villanellę.
W przeciwieństwie do piosenki chodnikowej...

[Leon Gutner]

Sam Leo się nie podejmuje więc - nieustannie podziwia .

Z ukłonem L.G.

[Miladora]

Sam Leo się nie podejmuje więc - nieustannie podziwia .

A może by tak "sam Leo" zakasał raz rękawy i spróbował?
Będzie nas więcej do ścinania.

Dzięki, Leo.