szu szu

[e_14scie]

po cichu znów bez ciebie zasnę
w tej samej bluzce którą znasz
niedoczekana sennych głaśnięć
do ściany wiernie wtulę twarz

po cichu znów przygarnę pościel
tę samą którą dobrze znasz
spojrzę na cienie które bokiem
skończyły taniec na dwa pas

bezsennie znów podleję kroplą
kwiaty na szybach toż to mróz
i powymyślam własną mądrość
że tak się ścieli własny grób

po giętkiej dłoni ślad po tobie
szeleści blizną szu szu szu
i nie bój się jak ja się boję
tylko piżamę inną kup

[P.A.R.]

bez ciebie znów po cichu zasnę
w tej samej bluzce którą znasz
w oczekiwaniu sennych głaśnięć
próbując w ścianę wtulić twarz

po cichu znów przygarnę pościel
chociaż darliśmy ją nie raz
spojrzę na cienie które bokiem
zakończył taniec na dwa pas

bezsenność znów podleję kroplą
kwiaty zwiędnięte niczym mróz
i powymyślam własną mądrość
żeby się mogły zrosnąć już

na giętkiej dłoni ślad po tobie
szeleści blizną szu szu szu
ty nic nie musisz ja się boję
że szepniesz znowu szlafrok zrzuć

daruj parafrazę
trochę brak mi konsekwencji i dopieszczeń
może i dobrze, dusza kobiety pozostała tajemnicą ...

[Miladora]

do ściany wiernie wtulę twarz

próbując w ścianę wtulić twarz

PAR ma rację. Twarz można wtulić w coś, a nie "do".

tę samą którą dobrze znasz

chociaż darliśmy ją nie raz

Wersja PARa ciekawsza.

bezsennie znów podleję kroplą
kwiaty na szybach toż to mróz
i powymyślam własną mądrość
że tak się ścieli własny grób

bezsenność znów podleję kroplą
kwiaty zwiędnięte niczym mróz
i powymyślam własną mądrość
żeby się mogły zrosnąć już

Cóż, nadal wersja PARa podoba mi się bardziej...
Bo masz "grób", którego nie lubię i powtórzenie "własną/własny".

A zakończenie wiersza na remis.

Dobrego.

[e_14scie]

bez ciebie znów po cichu zasnę
w tej samej bluzce którą znasz
w oczekiwaniu sennych głaśnięć
próbując w ścianę wtulić twarz

po cichu znów przygarnę pościel
chociaż darliśmy ją nie raz
spojrzę na cienie które bokiem
zakończył taniec na dwa pas

bezsenność znów podleję kroplą
kwiaty zwiędnięte niczym mróz
i powymyślam własną mądrość
żeby się mogły zrosnąć już

na giętkiej dłoni ślad po tobie
szeleści blizną szu szu szu
ty nic nie musisz ja się boję
że szepniesz znowu szlafrok zrzuć

daruj parafrazę
trochę brak mi konsekwencji i dopieszczeń
może i dobrze, dusza kobiety pozostała tajemnicą ...

za parafrazy nigdy się nie obruszam
zwłaszcza, jeżeli są fragmenty, warte uwagi. coś Ci skubnę, ale nie wszystko


a ta, nie pasuje mi ani ani

bezsenność znów podleję kroplą
kwiaty zwiędnięte niczym mróz
i powymyślam własną mądrość
żeby się mogły zrosnąć już

[e_14scie]

jw Mila
łap

[Leon Gutner]

Kobieco - i to bardzo - za wyjątkiem ostatniej strofy .
Ta znana mu bluzka w której peelka zasypia - bardzo dobra - ) ))

Z radością L.G.