pantomima

[Miladora]

niełatwo spalić popiół zbyt ostrym tkwiący gwoździem
gdy wciąż kurtyna spada następny aktor znika
z proscenium tylko sufler wciąż gapi się przeciągle

i niemą podpowiedzią
na ustach myśl zawisa

skazuje gestem słowa prowadząc dłoń na oślep
przez dogasanie żaru w ostatnich świec płomykach
jakby nie było nigdy żadnego przęsła w moście

sklepionym w ciemne niebo
drążące szczyt urwiska

niełatwo zebrać myśli gdy krążą gdzieś przelotem
kiedy w gałęziach tętnic jedynie zegar tyka
w gardle zapętla dźwięki milczeniem cisza rośnie

i pnie się niczym drzewo
kropelką krwi zastyga

wikłając smutne gniazda czas nadal wre za oknem
przez które żadnych ptaków zaśpiewu już nie słychać
zostają tylko gesty i oczy wciąż samotne

niczego nie dostrzegą
w kolejnych panopticach

[Ewa Włodek]

wikłając smutne gniazda czas nadal wre za oknem
przez które żadnych ptaków zaśpiewu już nie słychać
zostają tylko gesty i oczy wciąż samotne

niczego nie dostrzegą
w kolejnych panopticach

te wersy szczególnie jakby dla mnie. Życie - jako pantomima...Tyle smutku w wierszu, Mila, tyle rezygnacji. I to urwisko, które jest krzykiem: "niech ktos wreszcie zwróci uwagę na mnie i to, co we mnie"! Podoba mi się.

Pozdrawiam Cię z uśmiechem...
Ewa

[Zola111]

Równomierny rym z atrakcyjnym, niegramatycznym "przybliżeniem", ładna klamra rymów:

znika/panopticach

Kolejny raz, a oryginalnie ujęty motyw theatrum mundi.

Poza tym, że piękny w formie tekst, to jeszcze celnie trafia w mój nastrój.

Brawo.

[Miladora]

Tyle smutku w wierszu, Mila,

A czy ja wiem, czy tyle, Ewuńka.
To raczej pewnego rodzaju konstatacja – obrazy różnych stron życia i przyglądanie się im z jakąś tam już świadomością, a może nawet pogodzeniem, że bywa bardzo różnie, a i tak trzeba przetrwać. A skoro trzeba przetrwać, to jest to tylko moment, kolejny przystanek na drodze – chwila niepogody, a potem znowu słońce.

motyw theatrum mundi.

Niestety.
To diabelstwo wraca, Zoleńko - sama też to znasz.
Raz teatrzyk cieni, a raz gabinet figur woskowych. Przeplatanka - komedia, tragedia, dramat, farsa i oczywiście pantomima, teatrzyk lalek, jakby los ciągnął za sznurki przypięte do nadgarstków.
Ale i tak zazwyczaj nie tańczymy, jak nam zagra...

Dzięki, kochane Dziewczyny
Dopóki jest jutro, to nie ma się czym przejmować.

[skaranie boskie]

Wiersz przedniej urody.
A przy okazji przypomniał mi jedyną pantomimę, jaką potrafię z powodzeniem zademonstrować...
No i zamiast się zadumać nad wierszem, parsknąłem śmiechem.
Głupio mi...

[Miladora]

No i zamiast się zadumać nad wierszem, parsknąłem śmiechem.

Nie martw się, Skaraniek - ja też, gdy wyobraziłam sobie pantomimę w Twoim wykonaniu.

Zdrowie

[Leon Gutner]

Mila jesteś czarodziejką .
A do czarowania używasz pióra rymów i form dowolnych - jakich chcesz .
To wielki dar poruszać czytelnika każdym wierszem .
A Leo tak się czuje .

Przedniej urody wiersz który zatrzymuje zestawieniami myśli i słów .

Cóż dodać - pięknie

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

który zatrzymuje zestawieniami myśli i słów .

Do licha, Leonku, a ja coś nie miałam do niego szczególnego przekonania ze względu na występowanie tylko dwóch rymów - a i b. Zastanawiałam się, czy ta powtarzalność nie brzmi dość monotonnie.
Ale jeżeli trafił do czytelników, to tylko się cieszę.

Dzięki