Krew się burzy

[Gloinnen]

Akacja kusi jak odaliska,
uśmiechem wonnym rozpala wieczór;
na miasto spada cisza gwiaździsta,
ulice drążąc magią bezszeptu.

Wiatr kręci młynka, srebrzy kurzawę,
chodniki ubrał w puch topolowy.
Szeleszczą chmury czarnym jedwabiem,
lukarnom ciemność zakleja oczy.

Są takie zmierzchy, gdy drżą w delirium
podskórne lęki zbudzone majem;
zastyga w spazmach cień z jadeitu,
wstrząsają nocą szklane wibracje.

Myśl niespokojna wciąż czegoś szuka,
półsen wsysają głodne arterie,
zapach akacji gęstnieje w płucach,
wydając ciało wiośnie na żertwę.


_____________________
Glo.

[Tomek i Agatka]

Już wiem, że będzie to jeden z moich najbardziej ulubionych tutaj. Drży podskórnie, jestem pod ogromnym wrażeniem, ciarki po plecach *** Brawa!!!



Zmieniłabym jedynie słowo 'magia', według mnie, aż prosi się żeby dopisać - kroplą:

- ulice drążąc kroplą bezszeptu -

, a przecież kropla drąży skałę...

Ponadto i bez tego słowa można wyczytać, że wieczór jest wyjątkowo magiczny.

- W drugiej strofce użyłabym przecinka lub średnika zamiast dużej litery 'Szeleszczą' ,
tak jak w każdej z pozostałych strofek.


Zabieram sobie całość do ulubionych. Moje gratulacje i poproszę o więcej takich wierszy!

Słoneczne pozdrowienia z Wisły

[Leon Gutner]

Myśl niespokojna wciąż czegoś szuka,
półsen wsysają głodne arterie,
zapach akacji gęstnieje w płucach,
wydając ciało wiośnie na żertwę.

Najładniej tutaj ze wskazaniem na głodne arterie .
Nieco bardziej zawile niż zwykle ale równie lirycznie .
Dobrze jest ciebie poczytać Glo w takich klimatach .

Z ukłonem L.G.

[Miladora]

Bardzo bogaty w obrazy wiersz, Gloneczku.
I klimat jak ze snu.
Podoba mi się.

Mam tylko takie małe sugestie:
- Są takie zmierzchy, gdy drżą w delirium
podskórne lęki zbudzone majem;
zastyga w spazmach cień z jadeitu,
wstrząsają nocą szklane wibracje. - można zmienić szyk tego wersu i wtedy wychodzi lepiej wpasowujący się rym niż "majem/wibracje".
Dałabym:
- Są takie zmierzchy, gdy drżą w delirium
podskórne lęki zbudzone majem;
zastyga w spazmach cień z jadeitu,
szklane wibracje nocą wstrząsają.

Odnośnie "wstrząsają" - wpada na "wsysają" - może by tak zmienić jakoś?
- Myśl niespokojna wciąż czegoś szuka,
półsen wsysany w głodne arterie?

No i podoba mi się sugestia Smoków - "ulice drążąc kroplą bezszeptu" - ta kropla daje dobry obraz.

No to dobrego

[Gajka]

GLO
Świetne metafory i super wiersz !!!!

[Ewa Włodek]

w moim guście, Glo, bardzo w moim guście...Magiczne i nieprzewidywalne te noce majowe...

Pozdrowieńka z uśmiechami...
Ewa

[Zola111]

Ależ piękna ta "żertwa". Całość też nie mniej urokliwa. Brawo.

Pozdrawiam,

[skaranie boskie]

Pięknie.
Brak mi słów na określenie stanu ducha, w jaki wprowadza ten wiersz.
Uwielbiam taką delikatną, liryczną i bezpretensjonalną poezję.
Jedynie sugestia zastąpienia magii kroplą, wydaje się wysoce uzasadniona, choćby tym, że magia to już słowo wyeksploatowane, a wiem, że takich starasz się unikać. Poza tym - jak rzadko - tylko zachwyt i zaczytanie.

[atoja]

Wg. mnie wiosna w Twym wierszu ma pewną dozę z drapieżności, wywołuje lęki i drżenie, dusi powietrze przesycone zapachami
aż krew się burzy
Ciekawie
prawdziwe i jednocześnie oryginalnie

[Gloinnen]

Dziękuję wszystkim przepięknie i za komentarze i za słowa krytyki. Wasze propozycje zmian muszę jeszcze na spokojnie przetrawić. Cieszę się, że ogólnie przyjęliście jednak tekst pozytywnie.

Pozdrawiam ciepło,


Glo.