skarb 1001 nocy

[Napoleon North]

kiedy pastela dłoń przytuli
odejdą wody przeznaczenia
dołączysz zaraz w krąg istnienia
napiszesz serce we mgle
nutka ukołysze cię na chmurce
srebrna noc uszyje ci poduszkę
a ja uprzędę ci bajkę

[skaranie boskie]

kiedy pastela dłoń przytuli
odejdą wody przeznaczenia
dołączysz zaraz w krąg istnienia

To jest dobre, zastrzeżeniem, że dołączyć można do kręgu istnienia.
Dalej już popadasz w sercowo - poduszkowy banał.
Ponieważ w wierszu trudno się doszukać (poza jednym gramatycznym) rymów, proponuję przeprowadzkę do wolnych.
Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Właściwie Skaranie rzekł już wszystko .

Leo poczytał z ciekawością

Ukłony L.G.

[Gloinnen]

kiedy pastela dłoń przytuli
odejdą wody przeznaczenia

srebrna noc uszyje ci poduszkę
a ja uprzędę ci bajkę

Spodobały mi się te dwa fragmenty. Natomiast cały wiersz - pod względem warsztatowym - pozostawia wiele do życzenia. Brakuje mu regularnego rytmu, który nadałby utworowi płynną melodię (to bardzo ważny element w rymowańcach). Jeden dobry rym "poduszkę/chmurce". Zastanawiam się też poważnie nad tym, do kogo skierowany jest ten wiersz. Końcówka bowiem - kołysankowa, ze zdrobnieniami ("nutka", "chmurce" "bajka") - brzmi trochę tak, jak w tekście dla dzieci. Początek natomiast wydaje się dość poważny, metafizyczny, jedno do drugiego trochę nie pasuje. Ja tu widzę materiał na dwa osobne wiersze.

Pozdrawiam,


Glo.