Przyjaciółka

[australijka]

Całkiem niespodzianie i wręcz z zaskoczenia
ujrzałam jej postać, siedzącą w fotelu.
Ściemniało się wtedy - twarzy nie dostrzegłam,
tylko postać nieco zgarbionej osoby.

Pomyślałam wtedy, odejdzie nad ranem,
przecież nieproszona pozostać nie może.
Jakże się zdziwiłam, zerkając w lusterko,
znowu stała za mną - zgarbiona w pokorze.

Gładziła twarz swoją, trochę już przyblakłą,
pełną brzydkich zmarszczek, cieni pod oczyma.
I bruzdy na czole, wykrzywiony uśmiech,
a włos na jej głowie pokryła siwizna.

Odtąd już codziennie śladem mym podąża,
chociaż tak, jak mogę, od niej się opędzam!
Wkradła się w mą skóre, jak w swoją - poczwara.
schowala gdzieś młodą, ubierając starą.

Liczy ciagle lata, wyrywa karteczki
z kalendarzy żołtych i poblakłych myśli...
Cóż mam jej doradzić? - taka kolej rzeczy,
a nóż jej się, dawna piekna młodość przyśni.

[atoja]

hej Australijko
tekst bardzo na tak
aż prosi się o wyrównanie rymów...
w pierwszej zwrotce rym w 1 i 2 wersie
w drugiej w 2 i 4
w trzeciej zamieniłabym
a włos na jej głowie siwizna pokryła
w czwartej nie ma rymu
w piątej ok. bez przecinka po się

pozdrawiam serdecznie

[australijka]

dzięki, poprawię.

[Leon Gutner]

Niom - po wyrównaniu będzie brzmiało świetnie .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

podoba mi się pomysł - jak starość "podstępnie" zawłaszcza nas dla siebie...Popraw koniecznie, będzie kapitalny wiersz...

Pozdrawiam z uśmiechem...
Ewa