Jak...

[Gladius]

Jak liść,co go wiatr miota,
...tak spłynę.
Nie znając końca mojego żywota,
...sam ginę.

Jak kropla,co spływa samotnie po szybie,
...tak spłynę.
Czasami się modląc żarliwie,
w niebiosa wpatrując się sine.

Jak okręt co poprzez fal palisady,
przebija się sine.
Tak ja pokonany i jak dziecko słaby,
...sam ginę.

I wiem że już nie wezmę więcej na ramiona,
że nie poniosę już więcej.
I samotny jak krzyż na bezdrożu konam,
a wraz ze mną miłość ma kona i szczęście...

Andrzej Tomasz Maria Modrzyński
06.11.2009r.

[Leon Gutner]

Ufff ..przepraszam ale to co przeczytałem właśnie okazało się jak na mój dzisiejszy nastrój dosyć męczące - zwłaszcza ze to twój drugi wiersz jaki dziś czytam - niestety w tym samym stylu co pierwszy .O ile nie mam w sumie ( niech będzie ) nic przeciwko pisaniu w pierwszej osobie o tyle mam coś przeciwko pisaniu w pierwszej osobie w ten sposób . Nadęte nadęte jak balon . Aż drażni . Ja , moje , ja pokonany , ja słaby a apogeum tego zadęcia w wersie - i samotny jak krzyż na bezdrożu konam .
Szukam usprawiedliwienia w dacie powstania wiersza i czekam na to co się dzieje z twoim pisaniem dzisiaj drogi Gladiusie .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Święte słowa Leonie, święte słowa.
Czytałem i nie wiedziałem, czy śmiać się, czy płakać.
Nie, nie! Absolutnie nie nad losem peela. Raczej nad niedolą Euterpe i Melpomeny, które wspólnie musiały temu "dziełu" patronować. Biedne dziewczyny.
A w ogóle to czytając wersy układały mi się jakoś inaczej...
Jakby
(...)Różo duchowna, módl się za nami.

Wieżo Dawidowa, módl się za nami.
Wieżo z kości słoniowej, módl się za nami(...)

Absolutnie slaby w moim odczuciu wiersz. Pełen nieuzasadnionego patosu i stylistycznie raczej do wolnych, pomimo kompletu częstochowskich rymów się nadaje.

Pozdrawiam i bardzo mi , że akurat taki komentarz musiałem tu napisać.

[JSK]

Przepraszam, ale jak wiersz podpisuje się pełnym, barokowym wręcz zestawem imion i nazwiskiem, to po cholerę nick "Gladius"? Nie lepiej tam wstawić komplet imion z nazwiskiem i już nie powtarzać pod wierszem?

Po drugie.
Autor "naczytany" romantycznych wierszy, usiłuje ów klimat przenieść na dzień dzisiejszy, tylko, że (moim zdaniem) nie ma jeszcze owej zręczności mistrzów dawnych i całość przekombinowywuje.

Rymy podłe: miota-żywota, spłynę-zginę, itd
Treściowo też nie zachwyca.
Nadto niekonsekwencja "stylowa": każda zwrotka na swój strój.
Pojąć także nie potrafię na cholerę po przecinku - wielokropek. Zadziwiające.

Jak okręt co poprzez fal palisady,
przebija się sine.

Inwersje uroku nie dodały, a tylko zabałamuciły całość.


Niepotrzebne powtórzenia: konam, kona, itd...

Krótko mówiąc, wiele jeszcze pracy przed autorem, jeśli poważnie swoje pisanie traktuje. Na mistrzach także wzorować się warto, uwzględniając jednak ducha czasów i fakt, że co w ich stuleciach uchodziło, teraz niekoniecznie (o rymach mówię).

Nadto pisanie w pierwszej osobie, jest dość wymagające i potrzeba zaprawdę dbałości, by "bufonadą" nie zajechało... Szczególnie gdy tematy egzystencjalne. Warto "wielką improwizację" z III części "Dziadów" A. Mickiewicza odświeżyć sobie.



Pozdrawiam.

[e_14scie]

przyznam, że czegoś podobnego dawno nie czytałam i z zachwytem, nie ma to nic wspólnego.
Autorze Trojga Imion, zechciej nam przybliżyć, jakie natchnienia Cie nawiedzają, że porywasz się na takie publikacje.

ps

aleś Skaranie pojechał z tą litanią do NMP

[JSK]

aleś Skaranie pojechał z tą litanią do NMP

Ale, że zna, choćby fragmenty, nie podejrzewałem Go.

[skaranie boskie]

Ale, że zna, choćby fragmenty, nie podejrzewałem Go.

Widzisz JSK, zazwyczaj to dokładna znajomość rzeczy powoduje powstawanie wątpliwości. Gdybym ślepo wierzył, musiałbym skorzystać z książeczki