I w Arkadii ja?

[Ewa Włodek]

gdy mnie wezwą w tajemne ogrody,
wyjdziesz po mnie tak, jak dawniej - młody
i uśmiechem przytulisz tęsknotę,

znów spod powiek stal przywabi błyskiem,
usta - burgund - więc się nim zachłysnę,
nie pomyślę o żadnym „z powrotem”,

ciepłe kłębki – białe, biało-czarne,
dasz mi w ręce, wezmę ję, przygarnę,
będę z wami przez chwilę, a potem?

[Sede Vacante]

Nietypowy jak dla mnie rytm wiersza, ale nie że zły, tylko wcześniej się z nim nie spotkałem.
Tak jakby "tempo na trzy" w afrykańskich djembe, gdzie "europejskie bębnienie" jest na cztery i trudno się przestawić.
Dla mnie osobiście historia wzruszająca, przyjemna można powiedzieć, tylko styl wersowy mi nie odpowiada, ten na trzy właśnie, ale to tylko i wyłącznie kwestia gustu.

I końcówka - nagle się urywa, dla mnie dość gwałtownie, ale może takie zamierzenie.
"usta - burgund" - nie wiem czy te pauzy tutaj potrzebne...
"o żadnym „z powrotem” - w porównaniu do całości wiersza, trochę banalne określenie, może poszukać innego? Pod wybór autora oczywiście.
Nie do końca rozumiem zapis tych pauz "ciepłe kłębki – białe...", mam wrażenie, że przecinek by tu pasował, albo po kropce (ale ja jestem amatorem, mogę czegoś nie wiedzieć)

Ogólnie, dla mnie jako czytelnika wrażenie dobre, pomijając nie odpowiadający moim prywatnym upodobaniom styl trzywersowy.

[Gloinnen]

Tęsknota za kimś, kogo już nie ma, ale peelka ma nadzieję na spotkanie, gdy sama już zostanie zaproszona na drugą stronę.
Z pewnością łatwiej jest odchodzić, gdy wiemy, że w zaświatach ktoś na nas czeka?

Najbardziej spodobała mi się środkowa strofa - chyba ze względu na ten specyficzny, typowy dla Twojej poezji nastrój...

znów spod powiek stal przywabi błyskiem,
usta - burgund - więc się nim zachłysnę,

Cała Ty!

"uśmiechem przytulisz tęsknotę" - trochę banalne... Pomyślałabym, jak to inaczej ubrać w słowa.

ciepłe kłębki – białe, biało-czarne,
dasz mi w ręce, wezmę ję, przygarnę,

Piszesz tu chyba o Twoich ulubionych kotach. Też pewnie już ich nie ma i peelka tęskni...

Sede zauważył, że tekst jakby się "urywa" - po trzeciej strofie aż się prosi o kontynuację. Według mnie jednak ta nagła pauza to świadomy zabieg. Peelka nie zna ostatecznej przyszłości, krótkie spotkanie w Krainie Śmierci to dopiero wstęp do dalszego ciągu, którego ona nie zna, więc chyba nie może w związku z tym opowiedzieć wierszem...

Pozdrawiam,


Glo.

[Ewa Włodek]

I końcówka - nagle się urywa, dla mnie dość gwałtownie, ale może takie zamierzenie.

tak, Sed, to jest jak najbardziej zamierzone, w końcu nie wiemy, co nas czeka po tamtej stronie życia...


Ciesze się, że zagladnąłeś, poczytałeś i powiedziałeś słowo - konstruktywne a ciepłe. I mnóstwo uśmiechów posyłam...
Ewa

Tęsknota za kimś, kogo już nie ma, ale peelka ma nadzieję na spotkanie, gdy sama już zostanie zaproszona na drugą stronę.
Z pewnością łatwiej jest odchodzić, gdy wiemy, że w zaświatach ktoś na nas czeka?

ooo, tak, Glo, masz rację, bardzo trafnie odczytałaś przesłanie. I bardzo celnie wyjaśniłaś, dlaczego wątek został tak nagle "urwany". Tak własnie jest, dokładnie tak...
Zaś kłębki - to oczywiście - koty, które wszak zyja krócej, niż my, więc wcześniej idą "do tajemnych ogrodów"...


Najpiękniej Ci dziękuję za to, że poczytałaś i za piękną, mądrą refleksję nad wierszykiem. A nad banalnym wersem - zastanowię się, jak doradzasz, może coś lepszego wykoncypuję...I bez liku ciepła posyłam do Ciebie...
Ewa

[atoja]

retoryczne pytanie zawarte w tytule i na końcu ... myślę,że to clou Twego wiersza Ewo
i te kłębki... niesłychanie wzruszają
ech...zatrzymałam się

[Leon Gutner]

Miałem już przyjemność poczytać a więc miałem czytając tutaj - przyjemność powtórną .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

retoryczne pytanie zawarte w tytule i na końcu ... myślę,że to clou Twego wiersza Ewo
i te kłębki... niesłychanie wzruszają

tak, Atojo, to jest w zamyśle - klamra, spinająca nasze "pobożne zyczenia względem tego, co może być (albo nie być) po drugiej stronie życia...
A kłębki - trzy już są w "ogrodach"...


Cieszę się bardzo, że się zatrzymałaś, dziękuję Ci ślicznie za to, i za miłe, dobre słowa, szczególnie - o kłębkach...

Dodano -- 11 lip 2012, 18:22 --

Miałem już przyjemność poczytać a więc miałem czytając tutaj - przyjemność powtórną .

och, Leonie, to dla mnie Twoje odwiedziny sa przyjemnością...

dziękuję Ci za nie, za uwagę, i za dobre, ciepłe słowa...

I bez liku serdeczności z usmiechami Wam posyłam, Kochani...
Ewa