pochód

[Zola111]

Pewnie znów się nie odniesiesz do mojego komentarza, Parze, nie szkodzi:

Ten wiersz mnie bardzo wzruszył. Nie wiesz, jak bardzo identyfikuję się z jego treścią. Piszesz o cierpieniu, jakie wydaje się rzadkim, niebywałym. Kiedy się okazuje, że ktoś (choćby tylko fikcyjnie) przeżywa podobne "ludzkie przygody", rodzi się w czytelniku (to ja tym razem) wzruszenie, współczucie. Właśnie na tym polegało wrażenie katharsis, zakładane z góry w strukturze greckiej tragedii. Bez niego - nie spełniała funkcji. Dziś myślę sobie podobnie o zadaniach (dla teatru przede wszystkim), i dla poezji, bo upieram się za Mayenową, że "poezja to mowa uczuć". Pewnie, nie musi zawilgotnić oczu, może uśmiechnąć, wzbudzić zachwyt, skłonić do refleksji, ale musi dotknąć sfery osobistej wrażliwości.
Rozgadałam się, a nie lubię tego czynić pod wierszami. Przepraszam.
O wierszu:
Jest "lżejszy", zgrabniejszy w stylistyce i strukturze niż inne Twoje, zatem celniej do mnie przemawia.
Gratuluję, pozdrawiam,

[P.A.R.]

Każdy jest samotny i prawie każdy umiera głupi.

chyba sobie to wpiszę, jako credo...

zanim się spełni ostatni wers

Dodano -- 06 sie 2012, 9:04 --

Pewnie znów się nie odniesiesz do mojego komentarza, Parze

aż taki ze mnie buc
sorry
widocznie coś prześlepłem
piszę...
nie rozdzielając peela z autorem
co niejednokrotnie doprowadza mnie do skurczu przepony
ale nie Twój komentarz Zola
kłaniam się nisko

[skaranie boskie]

Mądry i refleksyjny wiersz.

za to wypiję
a co...

Ja też!

A co!

[iskierka]

bardzo fajny tekst, przemawia do mnie
każdy jest samotny, to nie wiem, ale czasami tak bywa
a każdy umiera głupi- hmm możliwe

[P.A.R.]

Ja też!

na pohybel więc
co ma być to...

Dodano -- 02 wrz 2012, 15:25 --

każdy jest samotny, to nie wiem

może życie za krótkie...
i bez bryli dojrzysz to wkrótce