Zmierzch

[Leon Gutner]

Zmierzch przygonił noc niemrawo
wschodem ciągnie tu ulewa
między każdą ważną sprawą
noc dojrzewa

Ponad wspominaniem oczu
zapatrzonych prosto w moje
głos kolejnych ciężkich kroków
tak się boję

Że to nie ty tylko stary
czas co północ ciężką targa
i odezwie się w zegarach
wieczna skarga

Od soczystych lamp nie zasnę
czekam ale już na próżno
długich godzin nie wyjaśnię
moim ustom

Odkąd zwodzi jakaś mara
w kroplach widzę – w kroplach słyszę
choć się przecież mocno staram
zapaść w ciszę

Wreszcie znika pomalutku
zmierzch co miał przynosić spokój
tyle jednak przyniósł smutku
ile mroku

Listopad 2011

[Ewa Włodek]

smutnawy ten Twój zmierzch, Leonie - czeka peel, czeka, a czas - upływa, a wspomnienia - snują się, a noc - nie daje uspokojenia. I tak - od zmierzchu, do zmierzchu...

poczytałam z przyjemnością...
Pozdrawiam ciepło...
Ewa

[iskierka]

Smutny zmierzch . To się peel na czeka,
ale poczytałam z przyjemnością i ciekawością

[Leon Gutner]

Ewo. Fakt może to i smutny zmierzch ale za to daje się przednio wypisać.
Moje podziękowanie

Z przyjemnością dziękuję za poczytanie Iskierko.

Z uszanowaniem L.G

[coobus]

Tyle smutku, ile mroku - chyba tę kwestię zapamiętam. A ile smutku, ile mroku, tyle pięknej liryki. Brawo Leo

[Leon Gutner]

Dziękuję Coob serdecznie - cieszę się że ci się podoba, zwłaszcza że ostatnio miałem okazję przekonać się jak sporo mi jeszcze brakuje jeśli chodzi o " smutne liryki "

Z uszanowaniem L.G.