iskra

[coobus]

twoja niepewnośc tak niepewna
twoja samotność tak samotna
obojętnością zniechęcają
srebrzystobiałe zimne okna

on tam nad stołem pochylony
nanosi piórem znaki pierwsze
spuszczonym myślom wznosi tamę
chciałabyś wejść w świat jego wierszy

z jego myślami chcesz popłynąć
nurtem burzliwym i swobodnym
twoje pragnienie tak spragnione
twój głód spełnienia taki głodny

za szyb ekranem wysrebrzonym
wyczuwasz sercem kartkę białą
na którą spadła tamta chwila
gdy wasze oczy się spotkały

gdy odpłynęły w autobusach
gdy rozdzieliła je ulica
gdy ich prawdziwość pozostanie
nierozwiązaną tajemnicą

a może wcale nic nie było
może to wszystko ci się zdaje
bo twoja pustka taka pusta
twoje skostnienie tak skostniałe

[Nalka31]

Bardzo klimatycznie i lirycznie Coobusku. Tę tęsknotę namacalnie można wyczuć, wiersz sam płynie, ale jednocześnie widać, że po prostu zatrzymałeś chwilę, która gdzieś tam zapadła w sercu.

Serdecznie.

[Nicol]

Oryginalne ujęcie tematu...

[Leon Gutner]

Po lekturze twoich wierszy Leo zazwyczaj nie ma już nic do powiedzenia.
Wszystko co miałbym do powiedzenia na temat wiersza jest zawarte w wierszu.
Pustoszysz Leona z pomysłów , odczuć , opisów , pomysłów i zostawiasz tylko podziw i zazdrość o kolejna strofę , wers , zestawienie , odczucie .

chciałabyś wejść w świat jego wierszy

Ta linijka wybiła mnie z rytmu . Nie ... nie szukam niczego do czego mógłbym się przyczepić .
Nic tu takiego nie ma
Po prostu ta linijka jakoś tak ...

Po raz wtóry przyjmij mój podziw Coob .

Gdybym jeszcze nie wiedział czy mordować się i pisać wiersze to po lekturze twoich wierszy z pewnością i ochotą zabrałbym się do pracy .
A skoro już piszę to wiem ...jak trudno napisać taki wiersz atramentem z ...odczucia pustki .
A ty robisz to tak lekko

Z uszanowaniem L.G.

[Malwina]

Kolejny Twój wiersz, który przeczytałam z przyjemnością

[Ewa Włodek]

dwie osoby, oddalone od siebie tak, że zbliżenie, szczególnie to mentalne, już nie jest możliwe, choć oboje chcieliby? Tak Cię czytam, Coob...

Pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[coobus]

Dziękuję, kochani.

Czy dobrze odczytałaś treść, Ewo? Dobrze, bo można ją czytać w wieloraki sposób, wiersz przecież jest taki, jak go czytasz.
Jak ja go widziałem : Przelotne spojrzenie na ulicy, w oknach mijających się autobusów, i to wszystko. Chyba iskra, która wtedy przeskoczyła. Potem pustka wytwarza w Niej podciśnienie, zasysa ten obraz. Wyobraża sobie Jego, że też myśli o tej chwili, że też poczuł tę iskrę, że teraz siedzi gdzieś tam w domu i zapisuje tę chwilę w wierszu. Tylko czy była ta iskra, czy została tylko stworzona z wielkiego ciężaru samotności. Chyba tak to widziałem. Przyznam, że pisałem ten wiersz w innym kierunku, potem pierwotne założenia wyciąłem i zostało to, co zostało. Dlatego nieco enigmatyczne. Może i lepiej.

[atoja]

a może wcale nic nie było
może to wszystko ci się zdaje
bo twoja pustka taka pusta
twoje skostnienie tak skostniałe

natomiast pierwszą część wiersza do słów
twój głód spełnienia taki głodny
odczytuję jako chęć zrozumienia świata bliskiej osoby piszącej wiersze,
bo niby jest a jej nie ma...
bez fałszu, z klimatem wiersz