sonet o niczym

[Stepanian]

sonet o niczym


...i słów pachnących dymem studzienny niedostatek
wymdławia się z tej ciszy w jałową ciemną glebę
a wszystko co jest wokół i mówi wprost przez ciebie
nad dziurą której nie ma nakleja nibyłatę

tak łatwo rośnie w ustach i słodycz i mydlina
jak rosną snopy myśli wiązane - bo bez sznura
rozpadłyby się w siano a na pokłośnych wiórach
ty zaspałbyś i sparciał jak to co dziś je spina

nad wszystkim stoją tamci choć dawno już omszali
zostały po nich szmaty i czasem wierszy tomik
a choć co się paliło to musi się wypalić

zostają dymne słowa a w słowach jacyś oni
i ich upstrzone pleśnią gasnące wolno znicze
bez których jesteś niczym jak to co teraz piszesz...

[Miladora]

Ten wiersz kupiłam gdzieś indziej za pierwszym razem i teraz nadal to podtrzymuję.

Dla mnie jest bogaty w słowa, które uruchamiają wyobraźnię. Ma klimat i w dodatku wcale nie jest o niczym.
No i mam wobec niego dług wdzięczności, bo zainspirował mnie do "sonetu o wszystkim".


Twoje zdrowie, Step.
Miło mi go przeczytać ponownie.

[Stepanian]

No to pora wrzucić Twój sonet. Milu, dziękuję za to, że podtrzymałaś opinię. Ja jestem bardziej krytyczny i rzadko czytam swoje starsze wiersze z przyjemnością. Najczęściej mam im duuużo do zarzucenia. Tym bardziej - bóg zapłać

[Miladora]

Ja jestem bardziej krytyczny i rzadko czytam swoje starsze wiersze z przyjemnością. Najczęściej mam im duuużo do zarzucenia.

Ja swoje po prostu ciągle dopracowuję, ale wiem, że Ty nie masz za dużo czasu.

Aha - recital Szalonej będzie w Piwnicy 1-go grudnia. Możesz przywitać się z nią, bo wylazła na ósme piętro.

Buźka

[Leon Gutner]

Podziwiać tylko - to Leo podziwia

Z uszanowaniem L.G.

[e_14scie]

piękny utwór

szacunek Stepan
rzucam swoje gryzmoły

[Sokratex]

Piękny, nastrojowy.

Pozdrawiam.

[Stepanian]

Leo, Listeczku i Sokratexie, dzięki. Ściskam i pozdrawiam.

[Gloinnen]

tak łatwo rośnie w ustach i słodycz i mydlina
jak rosną snopy myśli wiązane - bo bez sznura

Wiem, że czasem czepianie się powtórzeń jest oznaką ograniczenia oglądu - ale tutaj pomyślałam sobie, że można to podwójne "rośnie" - "rosną" - bardzo łatwo wyeliminować - np. "tak łatwo wzbiera w ustach"... Co Ty na to?

Sonet rzeczywiście jest niezwykły. Mroczny, niepokojący, ale bez klimaciarstwa. Doskonały przykład, jak można pisać o pustce - unikając banału i ocierania się o tandetny nihilizm.

zostają dymne słowa a w słowach jacyś oni
i ich upstrzone pleśnią gasnące wolno znicze
bez których jesteś niczym jak to co teraz piszesz...

Ostatnia strofa jest majstersztykiem.

Osobiście bardzo lubię takie klimaty i wołam o jeszcze więcej Twoich wierszy, bo nabrałam apetytu.



Pozdrawiam


Glo.

[skaranie boskie]

Przyjmuję w całości.
Jak wyżej napisano, nastrojowo i bez zbędnego klimacenia.
Mam tylko jedno zastrzeżenie.
Tak mi się jakoś niezgodnie chyba z zamiarami Autora skojarzyło.

tak łatwo rośnie w ustach i słodycz i mydlina

Nie wiem czy słodycz, nie wiem czy mydlina...
Z tym rośnięciem i to w ustach, to jednak święte słowa!


Pozdrawiam