Partyzant

[misza]

Chowa się w ciemnym lesie niespełnionych pragnień,
zaciera własne ślady na tajemnych ścieżkach.
Nikt nie wie kędy chadza, gdzie naprawdę mieszka,
a w jakich bywa miejscach, też nikt nie odgadnie.

Pali mosty za sobą i się nie ogląda,
bo wie, że za plecami niczego już nie ma.
Przed nim wieczny horyzont i nieznana ziemia,
pod chłodną pieśnią nieba w gwiaździstych akordach.

Wie, że nie jest samotny – inni idą obok.
Nie zna nazwisk i twarzy, ale wierzy mocno;
wystarczy sięgnąć ręką, by sąsiada dotknąć.
Teraz jednak są w drodze. Spotkać się nie mogą.

[Ewa Włodek]

Twój peel dziś, Miszko - człowiek, który nie chce być z nikim zbyt blisko, nikomu nie zaufa, dla nikogo nie będzie podporą, wsparciem. Tylko On i jego droga, która prowadzi tylko do jemu znanego celu - nie ważne, czy po czyichś ciałach, czy nie...Ot, pozory wolności...
Tak Cię dziś czytam...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[misza]

Tak, właśnie

[skaranie boskie]

Przesłanie jest. Ewa już o nim napomknęła.
Ja dodam, że spodziewałem się kolejnej uczty i...
Na spodziewaniu stanęło.
Taki jakiś ten wiersz jakby nie twój, Miszo.
Przyzwyczaiłeś do pięknych legend, opowieści o dawnych czasach i związanych z nimi miejscach... A ten biedny partyzant pojawił się chyba znikąd. Ja już wolę Jewgienija, swój chłop przynajmniej.



Ale co tam!
Partyzant też człowiek, niech się napije.

[misza]

Jak widzisz, partyzantom zawsze wiatr
w oczy i od górkę (leśną).
Tak już jest

[Nalka31]

A ja dziś mocno weszłam w ten Twój wiersz. Niejako sama siebie w nim widzę, zwłaszcza sam stosunek tego peela do otoczenia. Ot życie, chyba nawet Jewgienij by nie pomógł, chociaż niewątpliwie wciągnął w kolejną opowieść.

[misza]

Nalko31

[Leon Gutner]

Niom fakt - wiersz brzmi przy starych Miszowych balladach jak desant albo partyzantka.
Ale Leo odnalazł i w nim coś dla siebie .

Z uszanowaniem L.G.

[misza]

Leo, ja tak czasem - po partyzancku.
Ładunek podkładam i znikam