Nie budź mnie proszę...

[Gladius]

Nie budź mnie proszę kochana,
pozwól mi sen cudny śnić.
Że jesteś przy mnie oddana,
że oprócz nas nie ma nic.

Nie budź mnie proszę Aniele,
pozwól mi śnić sen o Tobie.
Kiedy poezją cudną się ścielesz,
i składasz dłonie na mojej głowie.

Nie buźz mnie proszę cudowna,
pozwól mi proszę-niech śnię.
Że mam Twe serce przy sobie co dnia,
że w każdej chwili przytulam Cię.

Nie budź mnie proszę...

Andrzej Tomasz Maria Modrzyński
23.11.2009r.

[e_14scie]

kłopot w tym, że cały wiersz należałoby napisać od nowa.

Nie budź mnie proszę kochana,/8
pozwól mi sen cudny śnić. /7
Że jesteś przy mnie oddana,/ 8 ----> niegramatycznie, albo myślnik potrzebny
że oprócz nas nie ma nic./7

Nie budź mnie proszę Aniele,/8
pozwól mi śnić sen o Tobie./8
Kiedy poezją cudną się ścielesz,/10
i składasz dłonie na mojej głowie./10

Nie buźz(?) mnie proszę cudowna,/8
pozwól mi proszę-niech śnię./7
Że mam Twe serce przy sobie co dnia,/10
że w każdej chwili przytulam Cię./9

Nie budź mnie proszę...

Andrzej Tomasz Maria Modrzyński
23.11.2009r.

sen śnić, cudny, cudną, cudowna...Twe...

próbuj dalej, bez tej powtarzalności z bogatszą treścią, równym rytmem, bo jak na razie słabiutko jest.

[P.A.R.]

Autorze trojga imion
wiesz właśne teraz zimą
ulepić można wszystko
ze słów co w śniegu błyszczą ...

jak nie to tylko wiosną
gdy słońce w oczy prosto
a wena się owija
niczym zasiany wyraz

[Leon Gutner]

Cóż Ev już tyle rzekła ze nie powiem więcej .
Popieram ją w całości .

Z ukłonem L.G.

[Miladora]

No to trochę dodam od siebie, Gladiusie.

1. Dbaj o rytm.
2. Zwracaj uwagę na niepotrzebne powtórzenia i unikaj ich. Zwłaszcza nadmiaru zaimków.
3. Wiersz to nie list. Zaimki osobowe pisz małą literą. Chyba że dajesz dedykację.
4. Unikaj rymów gramatycznych, czyli częstochowy (typu "kochana/oddana"). Można pisać prosto, a jednocześnie niebanalnie.

Przerobiłam wiersz (przepraszam) tylko dla przykładu rytmu naprzemiennego:

Nie budź mnie proszę, kochana, (8)
i pozwól mi sen ten śnić. (7)
Że jesteś przy mnie - oddana, (8)
że oprócz nas nie ma nic. (7)

Nie budź mnie proszę, aniele, (8)
i pozwól śnić o Tobie. (7)
Kiedy poezją się ścielesz, (8)
kładziesz dłonie na głowie. (7)

Nie budź mnie jeszcze, cudowna, (8)
pozwól mi, proszę, niech śnię. (7)
Że jesteś blisko mnie co dnia, (8)
i mogę przytulić cię. (7)

Nie zmieniałam rymów, dlatego zwróć uwagę na słowa kończące wersy drugie i czwarte - są one jednosylabowe, oprócz zwrotki drugiej, gdzie nie ma tej konsekwencji i dlatego zwrotka ta ma inną melodię.
Ale takie przełamanie melodyki może być, bo stwarza pewne urozmaicenie.
No to teraz pobaw się samodzielnie.

Dobrego...

[Gloinnen]

Wszystkie zarzuty związane z warsztatem wytknęli już moi poprzednicy. A ja właściwie chciałam dopisać słów kilka o samej metaforyce. Narażę się straszliwie, ale wiersz uważam najzwyczajniej w świecie za banalny, oparty na wykorzystaniu obrazów wielokrotnie już przerabianych w poezji wszystkich możliwych epok. Nie powiedziałeś niczego odkrywczego w tym wierszu, nie zabłysnąłeś własną poetycką niepowtarzalnością. Wręcz przeciwnie, kopiujesz znane od lat, cukierkowe i sztambuchowe schematy.

Nie budź mnie proszę kochana,
pozwól mi sen cudny śnić.
Że jesteś przy mnie oddana,
że oprócz nas nie ma nic.

Rozumiem, że chciałeś nadać utworowi wydźwięk emocjonalny, ale za dużo w tym egzaltacji.
"sen cudny śnić" - czy można śnić coś innego, niż sen? Dla mnie jest to tautologia, w każdym razie - mało ciekawa fraza.
"cudny" - zamiast informować, że cudny - opowiedz coś o tym śnie, uderz jakimś szczegółem.
Rym "oddana-kochana" - rzeczywiście, fatalny.

Nie budź mnie proszę Aniele,
pozwól mi śnić sen o Tobie.
Kiedy poezją cudną się ścielesz,
i składasz dłonie na mojej głowie.

"poezją cudną" - dużo tej cudowności.
"składasz" - a nie lepiej byłoby po prostu - "kładziesz"?

"poezją cudną się ścielesz" - znów za dużo emfazy i patosu. Sformułowanie mało zręczne.

Nie buźz mnie proszę cudowna,
pozwól mi proszę-niech śnię.
Że mam Twe serce przy sobie co dnia,
że w każdej chwili przytulam Cię.

"cudowna" - po raz trzeci.
"Twe serce" - o rety!

Sugerowałabym nieużywanie uważanych dziś już za przestarzała krótszych form zaimków - "Twe", "me", "swe" itd. A zwłaszcza postaraj się nie mieszać form dłuższych z krótszymi w jednym wierszu, bo wtedy ewidentnie widać, że jest to pasowane do rymu lub rytmu.

Jeżeli mogłabym coś doradzić - może na razie odpuść sobie podejmowanie takich tematów jak miłosne rozterki, choć są kuszące i nośne poetycko. Bardzo trudno jest w tej materii napisać coś nowatorskiego i świeżego. Spróbuj może zająć się mniej górnolotną tematyką, aby nauczyć się wnikliwej obserwacji otaczającego świata, poszukiwania niebanalnych skojarzeń i tworzenia własnych, niepowtarzalnych, oryginalnych metafor. Na pisanie o miłości przyjdzie jeszcze czas.

Pozdrawiam, czekam na kolejne wiersze,


Glo.

[JSK]

Autor. Ty się nie przejmuj.
Poczytaj powyższe spostrzeżenia, przemyśl je sobie. Wtedy każdy następny wiersz winien być lepszy, a krytyczne komentarze coraz krótsze. Czego Ci życzę. Amen.

[skaranie boskie]

Dołączam do życzeń bo krytykować już nie ma co, wszystko zjechali!

Nagroda pocieszenia -