Załącznik do...

[Gloinnen]

Przejaśnia się miasto. Chłód rozpyla ciszę.
Choć jesień w agonii - zima jeszcze zwleka.
Zapomnieć nie umiem spóźnień i przesłyszeń -
po stan zawieszenia.

Trwa stan zawieszenia. Srebrzą się tygodnie.
a ja poszukuję najmądrzejszej drogi.
Iluzja do końca. Czekam, aż odpowiesz.
Śnieg rany zagoi.

Gwiaździście zagoi. Ciągle jest nadzieja.
Dotkliwa jak słowa, które kiedyś padły.
Wśród wichur - przemiana. Jakże bywa ciężka,
gdy żal wszedł już w nawyk.

Bo żal wszedł już w nawyk. Pamięć zgina karki.
Nie mogę nic więcej, niż łagodność przynieść.
Czy nazwiesz fałszerstwem? Każesz znów utracić
co we mnie wciąż żyje,

co kocham prawdziwie?



____________________
Glo.

[iskierka]

Choć jesień w agonii - zima jeszcze zwleka.

I niech tak zostanie.
Wiersz zadziwiająco piękny.

[Ewa Włodek]

Załacznik do...Do czego? Do próby przemyślenia tego, co było, wyciagnięcia wniosków? Do próby załagodzenia jakiegos konfliktu, ukojenia jakichs resentymentów? Gdy żal wejdzie w nawyk - trudne to zadanie, ale jeśli się juz ktos zdecyduje nugiąc nieco karku i wyciagnąc ręke do pogodzenia - już coś...
Bardzo piękne nawiązanie do pór roku - szczególnie do mrozu. W pogodzie i w aurze...

uśmiechy posyłam, Glo...
Ewa

[Leon Gutner]

Świetny pomysł z początkiem zakończeń strofy .
A i treść wiersza bardzo Leonowi przypadła do gustu .
Najbardziej chyba początek:

Przejaśnia się miasto. Chłód rozpyla ciszę.
Choć jesień w agonii - zima jeszcze zwleka.
Zapomnieć nie umiem spóźnień i przesłyszeń -
po stan zawieszenia.

Mniam .

Z uszanowaniem L.G.

[Malwina]

Wiersz przejmujący, prawdziwy aż do bólu.Tak go odbieram.

[e_14scie]

Majstersztyk pod każdym względem