powtórka /pantum/

[Malwina]

Po przeczytaniu Twojego wiersza, mam ochotę powiedzieć," a w górach nie ma już nikogo"...
Pełny tekst piosenki:
Lato zamknięte kluczem ptaków Zostawia tylko swe wspomnienia
Jesień odważnie stawia kroki Zaczyna mgłami dyszeć ziemia.

A w górach nie ma już nikogo
Niebo nas straszy niepogodą.
Lato do ciepłych stron umyka
W skłębionych chmurach i strumykach.

Na niebie mokrym od jesiennej słoty Koczuje tabor żalu i tęsknoty.
A drzewa pogubiły liście Na wczesne mrozów przyjście.

Wiatr tylko plącze się dokoła Na wrzosach pajęczyny wiesza.
I zasypiają letnie zioła Jak w smutnych strofach tego wiersza.

Więc skoro nie ma już nikogo,To Ty Ewka zaczekaj z tą wyprawą

[e_14scie]

To powędrowałem .
A ile przy tym radości było bo to przedni zapis .

Z uszanowaniem L.G.

z podziękowaniem, Leonie

wiesz, że nie imam się wierszowanych fokstrotów,
dlatego dzisiaj, też daję na luz, więc,
termos, kubeczek i... smak ten sam...

zióbki
:-) A.

ziób, Abi

A miało być... tak pięknie, prawda?

Smutny wiersz, Ev, prawdziwy i smutny. Otrząsamy ten smutek, zasłaniamy oczy przed prószącym żwirem, ale tylko do czasu.

Dziękuję, Mistrzyni formy i znaczeń.
iTuiTam[/quote]

dziękuję, 3LŻ

Buty nawet ładne, w szachownicę, tylko nie wiem, czy dobre do wspinaczki, czy raczej na Krupówki,
na szczęście tylko lewa i prawa noga ociężale się wlecze, nie jest źle...
A tak na poważnie, zatęskniłem za górami, swoje osiągnęłaś, ten wiersz ma dar przekonywania

Lepiej Coob, żebyś sie nie przekonywał, do takiej wspinaczki, jak peelka
dzięki

Cała Ewa siedzi schowana w tym wierszu! Niezależna, indywidualistka, która lubi sama sobie rzucać wyzwania, taka trochę "żelazna lady" (w sensie życiowym, oczywiście), ceni sobie samotność z wyboru. Chyba tak. Jest ciężko - ale można nieść ballady w plecaku, lekki bagaż, pozwala zachować nawet na najgorsze momenty jakiś okruch nadziei. Ta mozolna wspinaczka - to tak naprawdę topos życia, kiedy coraz trudniej... Ruszamy w tę trasę wyposażeni jedynie w młodzieńcze ideały (ballady), minimum prowiantu (termosik z herbatą)... Nie zdajemy sobie sprawę, że będzie chłodno, głodno, ciężko, z wiatrem w oczy...

A potem - trzeba iść. I zawsze mamy pod górę.

Dobry wiersz, podoba mi się... Taki Twój...

Pozdrawiam,


Glo.

Jak zwykle trafnie, Glo
dziękuję Ci

[e_14scie]

Więc skoro nie ma już nikogo,To Ty Ewka zaczekaj z tą wyprawą

To nie wyprawa Malwinko, mus.
Dziękuję

[skaranie boskie]

Nic dodać, nic ująć.
Miałem słowo o tych balladach, najbardziej oddających klimat, ale uprzedziła mnie Glo.
Z zasady uciekam od podobnych form, tym razem nie żałuję, że zajrzałem.

[e_14scie]

Nic dodać, nic ująć.
Miałem słowo o tych balladach, najbardziej oddających klimat, ale uprzedziła mnie Glo.
Z zasady uciekam od podobnych form, tym razem nie żałuję, że zajrzałem.

za Twój brak żalu, Skaranie

[anastazja]

jeden termos z herbatą pojedynczy kubeczek
mniejszy ciężar jest ważny przy wspinaniu pod górę
noga prawa i lewa ociężale się wlecze
w pojedynkę najlepiej chociaż pusto i z trudem

Mila czernastko w pewnym wieku tak mamy, ja też mam swój termos i jeden kubeczek.
Urzeczona wierszem, buziakuję

[e_14scie]

Mila czernastko w pewnym wieku tak mamy, ja też mam swój termos i jeden kubeczek.
Urzeczona wierszem, buziakuję

Anastazjo