Ludzieńki

[Nalka31]

Wieczorną ciszą otulił grudzień
domy, ulice, latarnie, płoty.
Zima w kożuchu, białym powozie
pędząc potrąca sopliste groty.

Lodowe konie rwą się do biegu,
spod srebrnych kopyt sypią się iskry.
Niesie się echem granie dzwoneczków,
wśród drzew okrytych welonem mglistym.

Dziad Mróz przystanął przy małej chatce,
zerka przez okno, szyby maluje.
Miły obrazek, raduje serce,
tutaj mieszkają szczęśliwi ludzie.

A przy kominku ludzieńków dwoje
w cieple płomieni ogrzewa dłonie.
Szron lśni we włosach, pachnie wanilią,
siateczka wspomnień oplotła skronie.

[iskierka]

Mam tylko jedno ale, czemu
dziad mróz z wielkiej?

[Ewa Włodek]

hmmm, tytuł mi nasunął skojarzenie z Leśmianem i jego wierszem "Dwoje ludzieńków", i myślałam, że przeczytam słowo w jego stylu, a tu - sielski obrazek szczęśliwych Świąt... Ano, miła niespodzianka, nie powiem...

serdeczności Świąteczne dołączam...
Ewa

[Leon Gutner]

A ja ciągle nie mogę wyjść z podziwu jak dużo można napisać przy okazji świąt.
Moje gratulacje .

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Podoba mi się leśmianowskie nawiązanie - z małym zastrzeżeniem:

ludzieńków dwoje

Tu ewidentnie podejmujesz słowa Mistrza. Proponuję wziąć w kursywę, tym bardziej, że "ludzieńki" (a może "ludzieńkowie") to, zdaje się, jego autorski neologizm.

Całość dobrze się czyta. Trochę rażą inwersje:

welonem mglistym.

ludzie szczęśliwi.

wspomnień siateczka

Dwie z nich można jeszcze wyeliminować:

Dziad Mróz przystanął przy małej chatce,
zerka przez okno, maluje szyby.
Miły obrazek, raduje serce,
tutaj mieszkają ludzie szczęśliwi.

"Dziad Mróz przystanął przy małej chatce,
zerka przez okno, szyby maluje.
Radość dla serca - taki obrazek;
tutaj mieszkają szczęśliwi ludzie."

Mam taki pomysł na tę strofę.

"wspomnień siateczka" ---> zmień na: "siateczka wspomnień" - skoro wiersz i tak nie jest sylabotonikiem, nie ma potrzeby wstawiania inwersji "pod rytm", tak bardzo nienaturalnych.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

Niezły, podobasię, pozdrawiam

[Nalka31]

Przyznam Wam się, że nawet nie myślałam, że to leśmianowskie te , chociaż później też do tego doszłam. Całkiem niezamierzone, a przypadkowe.

A ja ciągle nie mogę wyjść z podziwu jak dużo można napisać przy okazji świąt.
Moje gratulacje .

Z uszanowaniem L.G.

Leo dziękuję ślicznie.

Podoba mi się leśmianowskie nawiązanie - z małym zastrzeżeniem:

ludzieńków dwoje

Tu ewidentnie podejmujesz słowa Mistrza. Proponuję wziąć w kursywę, tym bardziej, że "ludzieńki" (a może "ludzieńkowie") to, zdaje się, jego autorski neologizm.

Całość dobrze się czyta. Trochę rażą inwersje:

Dzięki piękne Glo. Poprawię, świeże spojrzenie przydało się. Wiersz jest troszkę odgrzebany z racji świat. Cieszy, że podoba się.

Anastazjo dzięki.

Jeszcze świątecznie dla Wszystkich.

[skaranie boskie]

To takie trochę dziecinne ujęcie zimy.
I nie traktuj tego, jako przyganę. Pisanie dla dzieci bowiem, to nie lada wyzwanie.

Pozdrawiam

[Nalka31]

Ależ Skarańku, gdzieżbym mogła. Mając swoje lata, zdaję sobie sprawę, że tak to można odebrać. Wcale mnie to nie przeszkadza, a jeśli ktoś w tym odnajdzie choć trochę dziecka, to też się ucieszę. Znaczy się nie do końca jeszcze ze mnie taka babcia.

Sylwestrowo.