ósma pięćdziesiąt sześć

[coobus]

Dostrzegam niedoskonałości wiersza, wysłucham uwag, ale nie naniosę poprawek. Tak jak nie dokonam korekty tytułu. Czas został dzień później skorygowany, ale wiersz powstał w dniu 10 kwietnia 2010, wieczorem. Tak samo jak jeszcze drugi wiersz, który zamieszczę teraz. Zapis chwili.
- - -


wyrwani z burzy
wtrąceni w ciszę
dziś las nad nimi się kołysze
w popiół i pył
zmienił ich czas

ten las
ten straszny las...

wtrąceni w ciszę
rozstrzelani
ziemią i kłamstwem przysypani
ich oczodoły śledzą nas

ten las
ten straszny las...

nieśmiertelniki rdzawe, szare
wskazówki nowe
i te stare
z nich czas układa swoją treść

ósma pięćdziesiąt sześć

więcej udźwignąć już nie sposób
więc skąd szyderczy chichot losu
i śmierć
co przyszła jeszcze raz

ten las

ten straszny las...

[Leon Gutner]

Cóż tu dodać .
Leo nie potrzebuje żadnych zmian .
Śniło mi się wielokrotnie że jestem w tym samolocie .
Byłem wtedy na wyspie . Moi rosyjscy sąsiedzi tuż po katastrofie zapukali do drzwi po czym złożyli nam ze łzami w oczach kondolencję z powodu tej tragedii .
Zwykli ludzie .
To co zrobili z tej tragedii politycy przyprawia mnie o mdłości .

Z szacunkiem dla ofiar i dla wiersza .

L.G.

[Ewa Włodek]

nie zmieniaj, Coob, nie zmieniaj...

Serdeczność dołączam, i zamyślenie kolejne...
Ewa

[anastazja]

ósma pięćdziesiąt sześć

więcej udźwignąć już nie sposób
więc skąd szyderczy chichot losu
i śmierć
co przyszła jeszcze raz

Pięknie ująłeś w wierszu sens tragedii, jednej i drugiej. Dopatrzeć się sensu nie sposób, to był chichot losu...coob.

Brawo, rocznica się zbliża.

[coobus]

Anastazjo, Ewo... - we wspólnocie tych chwil.

Byłem wtedy na wyspie . Moi rosyjscy sąsiedzi tuż po katastrofie zapukali do drzwi po czym złożyli nam ze łzami w oczach kondolencję z powodu tej tragedii .
Zwykli ludzie .

Zwykli ludzie. Przez kilka dni i w Polsce byli sami zwykli ludzie. Zapis w pamięci: sobota, poranne TV, panika w oczach prowadzących, wstrzymują się z tym, co dociera do nich na słuchawkach, nie potrafią na razie powtórzyć, czekają na potwierdzenie, pierwsze łzy, szok... Zapis utrwalony na stałe. Bywałem na pokładzie tego samolotu, w roli drugorzędnej, znam kilka osób, które zginęły, natłok myśli... Niosę znicz pod pałac prezydencki. Utrwalam te chwile w kadrze. Zamieszczam na blogu. I tytułuję "Byliśmy razem". Bo byliśmy. To takie rzadkie chwile w życiu narodu, zaledwie kilka dni. Niepowtarzalna wspólnota...

http://coobus.pinger.pl/m/2890076
http://coobus.pinger.pl/m/2890081

[kamyczek]

Pamiętam, jakby to było wczoraj: sobota rano, mąż wrócił zdenerwowany z zakupów w pobliskiej piekarni i bez słowa włączył telewizor...
Wiersz oddaje to, co wtedy czuliśmy.



Nic nie zmieniaj, coobusie, w wierszu.

[agafb]

Dużo emocji Twoim wierszu cobusie. Widać, że pisany z sercem. Trochę uwiera mnie powtórzenie, nadaje dramatyzmu, ale wydaje się "patetyczne". Nie mniej wiersz dotyka trudnego tematu, więc i tak podziwiam . pozdr. a