Kiedyś

[Gipsy]

kiedyś miałam swoją drogę
wydeptaną znaczeniami
rozpostartą tuż pod progiem
akacjami
i chadzałam nią na skróty
po tym piasku nieobutym
żyjąc tylko dla tych chwil
nieokiełznanych

kiedyś miałam swoją rzekę
i płynęłam z nią pod prądy
zaglądała pod powieki
rzeźbiąc lądy
w letnim słońcu migotała
ja w tych blaskach się kąpałam
kołysana zapachami
kwiatów polnych

kiedyś miałam własne kąty
tylko moje zamki z piasku
złotą pamięć tamtych świątyń
w drżącym brzasku
i kapliczki z modlitwami
i piosenki wieczorami
i śmiech szczery przy niedzielnym
słodkim ciastku

kiedyś miałam lecz już nie mam
nie zostało nic z tej schedy
nie kłaniają mi się drzewa
milczą żleby
choć gdy wpadam nieproszona
to wciąż czuję na ramionach
tamte wiosny i kolędy
tak jak wtedy...

RC June 2013

[Katrina]

Trochę starszym pokoleniom wydaje się, że młodość to najpiękniejszy okres życia w którym wszystko było takie piękne, proste.

Tylko pozazdrościć, bo teraz nawet w młodości człowiek czuje się obcy i nie na swoim miejscu.

Ładny wiersz.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Ależ klimacik .
Nostalgia liryka sentymentalizm z lekką dozą smuteczku .
Leo wszystkie te nastoje hołubi więc wiersz przypadł mu do gustu szczególnie .

Świetne - po prostu .

Z uszanowaniem L.G.