Jak się pisze wiersze (Jewgienij Piurnonsensowicz)

[misza]

Chodź do mnie Muzo, niechże cię obłapię
- Jewgienij witał Erato od progu.
Mam nowy pomysł, w miarę czysty papier.
Pegaz nie pomógł.

Skrzydlaty osioł z niego, a nie ogier!
Książę łasuchów i baron spiżarni!
Napisz coś ze mną, bo dziś sam nie mogę,
gdyż jestem marny.

Erato zezem spojrzała na Żenię.
Czerwone oczka i niechlujny zarost.
Ty się nie zmienisz, prędzej ja się zmienię,
stara fujaro!

Już się ukorzył. Cmoknął Muzę w szyję.
Chrypiąc, zaśpiewał dumkę z pięknej Rusi.
Obiecał. Odtąd, wódki nie wypije
więcej, niż musi.

Potem zasiedli. Właściwie, to ona,
tworzyła wiersze, chyląc kształtną głowę.
Jewgienij dawał, gdy na łożu konał,
wsparcie duchowe.

Usiadła przy nim, ukończywszy pracę,
całując w brodę podobną do ostów.
- Nie muza pisze, jest całkiem inaczej.
Miłość. Po prostu.

[Nicol]

Zawsze się coś niesamowitego dzieje w miejscu gdzie przystanie Misza i jego niezmienni przyjaciele i zawsze super się to czyta Mistrzu M.

[coobus]

Piękna przypowieść. Mistrz i jego muza.

Usiadła przy nim, ukończywszy pracę,
całując w brodę podobną do ostów.
- Nie muza pisze, jest całkiem inaczej.
Miłość. Po prostu.

Zachwyciłeś, Misza

[Leon Gutner]

Swoją droga jakie to przyjemne że stary dobry Żenia wciąż zachwyca .
Nawet jak obłapia muzę

Świetnie Miszka .

Z uszanowaniem i podziwem L.G.

[misza]

Jewgienij chwyta się wszystkich sposobów,
żeby mieć wenę
Najbardziej lubi eksperymenty z różnymi destylatami

[Ewa Włodek]

oj, ten Żenia - muza kocha, a on - chlup w dziób...Dziś widać, że to muza tworzyła, bo forma nieco inna...

pozdróweczki z uśmiechami muzie, Żeni i Autorowi...
Ewa

[misza]

Ewo
Kiedy Jewgienij sam nie może pisać na skutek ogólnej
niedyspozycji psychofizycznej, wówczas pisze za niego Erato.
A kiedy Muza się za to weźmie, to musi być przynajmniej
mała strofa saficka, tak, jak w tym wypadku.

Mocno ściskam i serdecznie pozdrawiam