Widzenie

[Julka]

Widzenie

Dzień od rana ponury - skłaniał do lenistwa;
okna zroszone deszczem usypiały myśli.
W końcu dnia zmienna aura sama do mnie przyszła,
pokazała mi piękno, jakie można wyśnić -

piekło nad horyzontem w przedwieczornej porze.
Stwórca przy widnokręgu urządził biennale.
Wybrał na firmamencie na ten cel przestworze;
kunsztowne dzieła sztuki wtopił doskonale.

Pośrodku ciemną górą wulkan strzelał w niebo.
Wylewała się lawa, czerwona od żaru.
W oddali mur i krzyże, gdzie umarłych grzebią,
ponad nimi fruwały mgielno-białe mary.

Widma domów czerniały na szarym błękicie,
smużki siwego dymu snuły się z kominów.
Wypatrywałam oczy na każde odkrycie,
oniemiała z wrażenia z zaskoczoną miną.

Z samej góry wodospad bił kaskadą pianę.
Bieliła się, a w dole rozpływała rzeką
i jak w kalejdoskopie, świerki przy polanie,
wydawały się bliskie, to znowu dalekie.

A kiedy ciemność nocy rozmyła to piękno,
pytająco błądziłam po niebie i ziemi.
Czy i samego siebie można się ulęknąć ?
Gdy myśli strącą Boga - czart żongluje nimi?

[Leon Gutner]

Czytając czasami wiersz wydawał mi się bliski to znów daleki .
Trochę rozbiła mi nastój końcówka .
Poza tym z przyjemnością .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Rzeczywiście ostatnia zwrotka nie pasuje do całości.
Myślę, że spokojnie mogłabyś ją sobie darować.
Początek bardzo dobry, potem jakbyś się zagubiła w tym zbliżaniu i oddalaniu.

[Ewa Włodek]

bardzo ładnie opowiedziane jakieś zjawisko atmosferyczne (burza?), a może tylko - gra światła i cienia z chmurami, widziana przez osobę niebywale wrażliwą? I pytanie: kto lub co jest siłą sprawcza tych zjawisk? I drugie pytanie: jaka odpowiedź jest bluźniercza?

uśmiechy, Julcia, uśmiechy...
Ewa

[Julka]

Wszystkim powyżej
spoźnione, ale najgorętsze podziękowanie za komentarze
miłym gościom, którzy tu byli z jesiennymi - mi.