Życzenie dla ostatniej spadającej

[Gloinnen]

Nostalgia chrapie, spita winem;
zgasły minione dobre chęci,
które po jedną wspólną chwilę
na koniec świata chciały pędzić.

Dziś dla dwóch godzin się wyrzekasz
dnia, nocy; twarda ostateczność.
W pamięci ciepło obumiera,
żal przerósł myśli gorzką pleśnią.

Nadzieja budzi się na moment,
później w amforze mroku gaśnie
i iskry stają się popiołem,
i czułe słowa - już bez znaczeń.

Wspomnienia wczoraj piękne - nagle
przeszyły ogniem - jak sól w bliznach.
Obraz, utkany z próżnych marzeń,
pod ciężką szadzią cicho znika.

Kiedy mnie objął nowy płomień
tysiącem tęsknot - prysła magia.
Twoją żarliwość czas skuł lodem;
wszystko to dawno przewidziałam.

Czy bardzo boli? Czemu pytasz?
Przecież wystarczy, że rozumiem.

Niech niekochane ciało zima
zamknie na zawsze w srebrnej urnie.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Glo i jej szczególny kunszt przedkładania spraw emocjonalnych nie zawodzi Leona i tym razem .

Całość ale te dwie strofy poniżej szczególnie .

Nadzieja budzi się na moment,
później w amforze mroku gaśnie
i iskry stają się popiołem,
i czułe słowa - już bez znaczeń.

Czy bardzo boli? Czemu pytasz?
Przecież wystarczy, że rozumiem.
Niech niekochane ciało zima
zamknie na zawsze w srebrnej urnie.

Z przyjemnością L.G.

[anastazja]

Niech niekochane ciało zima
zamknie na zawsze w srebrnej urnie.

pięknie Glo.

[Ewa Włodek]

ostatnia spadająca - gwiazda, czy łza, na zakończenie - czegoś, co było piękne, ale nietrwałe, jako ta łza właśnie...
Jest nastrój, Glo, takiego łagodnego już smuteczku.


Ale dziś się przyczepię (taka się ostatnio czepialska stałam, starość - nie radość, niestety), bo:

Wspomnienia wczoraj piękne - nagle
przeszyły ogniem - jak sól w bliznach.

ta sól w bliznach - cóż, nie boli, nie drażni, bo blizna - nie rana. Więc - mnie nie konweniuje, niestety. Może lepiej
"jak sól w sznytach" - bo "sznyt" - to cięcie, bez dopowiedzenia, czy świeże, czy zabliźnione...

pozdrawiam z uśmiechami...
Ewa