Graffiti

[Gloinnen]

Chociaż późna już pora - wciąż czuwam bezsennie,
bo na gorycz rozłąki nikt nie zna lekarstwa.
Tkwią wspomnienia, jak szpilki w magicznej laleczce,
gdy nieznana godzina nowego spotkania.

Wyobraźnia podsuwa kadry całe w ogniu,
by wczorajsze spełnienia przelewać do dzisiaj.
Znów dopatrzysz się we mnie wiszących ogrodów,
gdzie się każda gałązka od pieszczot ugina.

Zmrok powlecze czerwienią odmłodzone gwiazdy,
a pod niebem z opalu, nad ziemią rozpiętym,
chętny język, smakami tej nocy pijany,
twoim dłoniom powierzy tysiące tajemnic.

Iskrzę, płonę, wybucham. Co zechcesz, uczynię.
Łono spływa pragnieniem. Rozkazuj jedynie!



____________________
Glo.

[szarobury]

Delikatne rymy sprawiają, że wiersz płynie niczym szemrzący strumień - spokojnie i łagodnie.
Aż do puenty, która chyba i stulatka poderwałaby na nogi. Spodobał mi się bardzo wers z wiszącymi ogrodami (o puencie nie wspomnę - bo tylko tak kobieta potrafi opowiedzieć o pragnieniach).
Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Po raz drugi tego wieczoru .

Ze smakiem

Ukłony L.G.

[anastazja]

Iskrzę, płonę, wybucham. Co zechcesz, uczynię.
Łono spływa pragnieniem. Rozkazuj jedynie!

Ale czy warto? Z wielką wyobraźnią - Glo.

Pozdrawiam