Najwyższy czas

[Gloinnen]

Kilka chwil trwała wspólna codzienność,
potem – jakby ktoś sklecił zły dramat.
Odkąd w obce wtuliłeś się ciepło,
kradniesz moją połowę wszechświata.

Jutro - to już, kochanie, na pewno,
tylko śnieżną noc przetrwaj, raz jeszcze.
Przyszło jutro. Następne szyderstwo.
Wybacz, proszę, i zrozum, bo przecież...

Ledwie wątły płomyczek nadziei
gdzieś zapełga wśród macek tej matni,
nowa rozpacz przygina do ziemi,
los odlicza kolejne upadki.

Wiedz, że wzejdzie – zbyt późno – ów wieczór.
Wszystko będzie, jak dawniej, zwyczajne,
tylko czerń zamiast ognia w spojrzeniu,
płynną stal w barwie oczu odnajdziesz.

Czy to ty, wciąż ta sama? - zapytasz.
A gdzie uśmiech najmilszy – pomimo?
Twarz zasłoni zszarzała kurtyna,
próżny trud, żeby wskrzesić, co było.

Stanę, wolna, nad szklaną krawędzią,
twoje dłonie w milczeniu odtrącę.
Nie poproszę, byś spadał wraz ze mną.
Na dno idzie się zawsze
samotnie.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Całość Leona poruszyła .
A strofy które cytuję poniżej najbardziej .

A najbardziej ostatnia z nich .

Kilka chwil trwała wspólna codzienność,
potem – jakby ktoś sklecił zły dramat.
Odkąd w obce wtuliłeś się ciepło,
kradniesz moją połowę wszechświata.

Jutro - to już, kochanie, na pewno,
tylko śnieżną noc przetrwaj, raz jeszcze.
Przyszło jutro. Następne szyderstwo.
Wybacz, proszę, i zrozum, bo przecież...

Stanę, wolna, nad szklaną krawędzią,
twoje dłonie w milczeniu odtrącę.
Nie poproszę, byś spadał wraz ze mną.
Na dno idzie się zawsze
samotnie.

Dotykasz czego tylko chcesz Glo .
Przynajmniej w środku głowy Leona .

Z wielkim podziwem L.G.

[niepozorny]

...odkąd w obce wtuliłeś się ciepło...

...płynną stal w barwie oczu odnajdziesz...

...Twarz zasłoni zszarzała kurtyna...

Tego rodzaju metafory dodaja dynamiki przekazowi. Z uznaniem

[ayalen]

Glo, fakt - jesli na dno, to samotnie, ale zalezy czy ciagnac kogos za soba, czy amortyzujac inne, rownie samotne spadanie. To jedno. Dwa - nigdzie nie ma tyle nadziei, ile jest na dnie - ponizej juz sie nie da, a poniewaz zycie nie zna bezruchu, wiec dno w istocie jest podstawa do drogi na szczyt.
Pieknie piszesz, bolesnie pieknie. Uczynic z bolu piekno....potrafisz. Jak nikt.