"gdzie na mapie świata maleńki znak"

[P.A.R.]

"gdzie na mapie świata maleńki znak"







nie ma słów które by oddały
i mnie zaś prawie a więc zamilcz
pozbieraj krople z wycieraczek
bo ja już chyba nie zapłaczę

gdy trochę miejsca jest w podołkach
i na przyprogu nuta swojska
ja jeszcze ciągle jestem wierzę
wśród rykowiska stary jeleń

wyciągam dłonie pełne srebra
które w ciemności księżyc przebrał
że mogę kiedyś że zaniosę
jak tuż wyrwany z prerii totem

ty ciągle liczysz ja przestałem
bo nagle wszystko jest zbyt małe
iż nie ma o co kopii kruszyć
dziś zimni styczeń jutro luty



Łódź.24.01.2014.

[Gloinnen]

Trochę inaczej, niż przyzwyczaiłeś.

Ja w tym wierszu dostrzegam coś więcej, niż typowe dla Twojego pisania klimaty sardoniczne i drwinę, która chyba ma służyć za antidotum na minorowe myśli.
Schyłkowo było u Ciebie zawsze, ale raczej z cynizmem, autoironią i dezynwolturą.

Tym razem - odrobinę rozszczelniłeś przekaz.

nie ma słów które by oddały

To prawda, że nie ma.

ja jeszcze ciągle jestem wierzę

Bo nie istnieje inna opcja.

wyciągam dłonie pełne srebra
które w ciemności księżyc przebrał
że mogę kiedyś że zaniosę

No.

bo nagle wszystko jest zbyt małe

Przykładamy wagę do rzeczy małych. A trzeba widzieć te wielkie.

Jest taka myśl, Konfucjusza: "Człowiek potyka się o kretowiska, a nie o góry".
Góry się zdobywa.

Wieczorową porą zapraszam zatem na lufę!



Glo.

[skaranie boskie]

Właściwie, to nie ma co dopisywać. Komentarz Glo wystarcza za całą recenzję.
Może jeszcze maleńki ukłon w stronę tytułu.
http://www.youtube.com/watch?v=KXo1J8gfk4c

[Leon Gutner]

O nie wcale nie inaczej . Może tylko bardziej luźno i nieco bardziej refleksyjnie niż zazwyczaj .
Poza tym jest wszystko co Parowe w pisaniu .
I zazdrość Leona o strofy - tez jest taka sama .

Zabieram - do kolekcji .

Z podziwem L.G.

[Miladora]

Cześć, PAReńku.

Jak widzę, nadal buszujesz w poezji i to całkiem, całkiem.
Podoba mi się klimat.

Ale starym zwyczajem...

nie ma słów które by oddały

Nie bardzo się akcenty zgadzają mimo średniówki.
Najprostsze byłoby przestawienie:
- słów nie ma które by oddały -

jak tuż wyrwany z prerii totem

Pozwoliłeś sobie na zapychacz słowny, który jednak nie bardzo konweniuje z treścią.
Może - niczym wyrwany z prerii totem?

bo nagle wszystko jest zbyt małe
iż nie ma o co kopii kruszyć

Nie widzę spójności "iż" z poprzednim wersem. Lepsze byłoby proste - i nie ma o co kopii kruszyć.

Masz rację - dziś zimni styczeń, jutro luty.

Miłego

[coobus]

Masz już analizę we wcześniejszych komentarzach. Zresztą, nie nadaję się do analiz, tylko do przypijania do wierszy i autorów, którzy pobudzają moją wyobraźnie i zatrzymują.
Przypijam, P.A.R.eńku