*** (wśród drzew)

[szarobury]

I była zgroza nagłych cisz. I była próżnia w całym niebie!
A ty z tej próżni czemu drwisz, kiedy ta próżnia nie drwi z ciebie?
B.Leśmian "Dziewczyna"


raz szarobury kocur był birbant łazęga i niecnota
wciąż ze zwyczajów dworskich kpił i ciągle drażnił się z despotą

z edyktów carskich jawnie drwił nie było żadnej rzeczy świętej
i rzecze dwór już brak nam sił przegońmy go z królewskich pięter

niech spotka go okropne zło klątwa niełaska i skaranie
nie chcemy aby brzmiał tu głos który ma etykietę za nic

dumała rada całą noc jak tu poskromić tego gbura
on rankiem przepadł taki los i taka kocia już natura

więc kiedy cię od głośnych braw rozbolą ręce uszy spuchną
to popatrz w lustro może masz na grzbiecie szarobure futro

Dodano -- 12 sty 2014, 21:10 --

______________________________________
*fragment wiersza "wśród rzęs sitowia"
http://www.osme-pietro.pl/tradycyjne-fo ... 12984.html

[anastazja]

Brawo! - inspiracja wierszem cobuska? - myślę, że będzie pocieszony, szary.
Zatrzymałeś i zadumałeś - pozdrawiam

[szarobury]

Brawo! - inspiracja wierszem cobuska? - myślę, że będzie pocieszony, szary.
Zatrzymałeś i zadumałeś - pozdrawiam

Dziękuję i pozdrawiam

[Leon Gutner]

I inspiracja i kontynuacja znakomite więc nic tu dodać nic ująć tylko szczerze czytać w zadumie i zamyśleniu i podziwiać .

Podziwiam więc i sprawia mi to ogromną przyjemność .

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Bardzo ładny wiersz.

Wśród drzew uśpione nagłe cisze
i mgły skłębione nad wodami,
bo to nie koniec - jeszcze istnieć
będziesz, gdy sięgniesz nowej jawy.

Te wersy zawierają w sobie dużą dawkę nadziei. Początek melancholijno-nostalgiczny wprawdzie, lecz otwiera się na inną rzeczywistość, której istnienie zaledwie przeczuwamy.
Życie ludzkie, raz stworzone, nigdy się nie kończy. Odradza się w kolejnych cyklach. Widzę tu wyraźnie nawiązanie do koncepcji reinkarnacji. Trudno jest przecież pogodzić się z tym, że śmierć oznacza kres. "Nowa jawa" to nowe wcielenie, spojrzenie na świat nowymi oczami.
Natura jakby współuczestniczyła w tym akcie odradzania się. Zamarła, zastygła w oczekiwaniu.

Wystarczy tylko wejść przed zmierzchem
pomiędzy chmury, fiolet, błękit,
odbite w krystalicznej rzece,
by się zaczęło znów, jak kiedyś.

Ta strofa rozwija poprzednią, z położeniem nacisku na piękno przyrody, harmonijnie współgrające z wizją ponownego powrotu do życia.

Choć tutaj ziemię sypie grabarz
i wieko dźwięczy echem pustym
będziemy żyli w innych światach -
odbiciem w setkach krzywych luster.

Ostatnia strofa jest - i to się bardzo chwali - najbardziej pojemna znaczeniowo.
Z jednej strony powtarzasz myśli z dwóch pierwszych, ale pointa wykracza już poza ich treść.
Życie w "innych światach" - może zostać zrozumiane bardzo metafizycznie. W końcu nie wiemy, czy istnieją te inne światy.
Dusza w tym wierszu to jakby potencjał, nieskończenie wielka liczba egzystencjalnych możliwości. Każde realne życie to tylko spełnienie się jednej z nich.

Głupio tak własną twórczość wciskać "na chama" do komentarza, ale kiedyś mi się "coś" napisało i sądzę, że w jakimś stopniu koresponduje z Twoją poetycką wizją, więc cytuję:

"Śmierć to jedynie zmiana świecy
w przeżartym rdzami kandelabrze."

"Odbicie w setkach krzywych luster" - oznacza - hipotetycznie - również wspomnienia.

Warsztatowo nie ma się do czego przyczepić. Jest

Pozdrawiam,


Glo.

[szarobury]

I inspiracja i kontynuacja znakomite więc nic tu dodać nic ująć tylko szczerze czytać w zadumie i zamyśleniu i podziwiać .

Podziwiam więc i sprawia mi to ogromną przyjemność .

Z uszanowaniem L.G.

Leonie, jak zwykle dzięki za pochylenie się, a jeśli się spodobało pisanie, to tym bardziej jestem szczęśliwy. Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

szczególnie to, Szary - dla mnie:

Choć tutaj ziemię sypie grabarz
i wieko dźwięczy echem pustym
będziemy żyli w innych światach -
odbiciem w setkach krzywych luster.

a za całość

i uśmiechy, uśmiechy...
Ewa

[skaranie boskie]

będziemy żyli w innych światach -
odbiciem w setkach krzywych luster.

Interesujące spojrzenie.
Ja zawsze myślałem, że to, co zastaniemy gdzieśtam, będzie o wiele prostsze, niż to, z czym musimy się zmagać tu i teraz. Tymczasem sugerujesz spojrzenie prześmiewcze. Może tak lepiej? Kiedyś pośmiejemy się z nas samych i z naszego losu, który teraz uważamy za najtrudniejszego przeciwnika?
Za lustra. Proste i krzywe.

[szarobury]

Bardzo ładny wiersz.

Wśród drzew uśpione nagłe cisze
i mgły skłębione nad wodami,
bo to nie koniec - jeszcze istnieć
będziesz, gdy sięgniesz nowej jawy.

Te wersy zawierają w sobie dużą dawkę nadziei. Początek melancholijno-nostalgiczny wprawdzie, lecz otwiera się na inną rzeczywistość, której istnienie zaledwie przeczuwamy.
Życie ludzkie, raz stworzone, nigdy się nie kończy. Odradza się w kolejnych cyklach. Widzę tu wyraźnie nawiązanie do koncepcji reinkarnacji. Trudno jest przecież pogodzić się z tym, że śmierć oznacza kres. "Nowa jawa" to nowe wcielenie, spojrzenie na świat nowymi oczami.
Natura jakby współuczestniczyła w tym akcie odradzania się. Zamarła, zastygła w oczekiwaniu.

Wystarczy tylko wejść przed zmierzchem
pomiędzy chmury, fiolet, błękit,
odbite w krystalicznej rzece,
by się zaczęło znów, jak kiedyś.

Ta strofa rozwija poprzednią, z położeniem nacisku na piękno przyrody, harmonijnie współgrające z wizją ponownego powrotu do życia.

Choć tutaj ziemię sypie grabarz
i wieko dźwięczy echem pustym
będziemy żyli w innych światach -
odbiciem w setkach krzywych luster.

Ostatnia strofa jest - i to się bardzo chwali - najbardziej pojemna znaczeniowo.
Z jednej strony powtarzasz myśli z dwóch pierwszych, ale pointa wykracza już poza ich treść.
Życie w "innych światach" - może zostać zrozumiane bardzo metafizycznie. W końcu nie wiemy, czy istnieją te inne światy.
Dusza w tym wierszu to jakby potencjał, nieskończenie wielka liczba egzystencjalnych możliwości. Każde realne życie to tylko spełnienie się jednej z nich.

Głupio tak własną twórczość wciskać "na chama" do komentarza, ale kiedyś mi się "coś" napisało i sądzę, że w jakimś stopniu koresponduje z Twoją poetycką wizją, więc cytuję:

"Śmierć to jedynie zmiana świecy
w przeżartym rdzami kandelabrze."

"Odbicie w setkach krzywych luster" - oznacza - hipotetycznie - również wspomnienia.

Warsztatowo nie ma się do czego przyczepić. Jest

Pozdrawiam,


Glo.

Dziękuję i strasznie się cieszę z takiego komentarza. Pozdrawiam pięknie

Dodano -- 29 sty 2014, 17:37 --

szczególnie to, Szary - dla mnie:

Choć tutaj ziemię sypie grabarz
i wieko dźwięczy echem pustym
będziemy żyli w innych światach -
odbiciem w setkach krzywych luster.

a za całość

i uśmiechy, uśmiechy...
Ewa

Dziękuje, chociaż już się nastawiłem na buziaki od Ciebie, Ewo

Dodano -- 29 sty 2014, 17:39 --

będziemy żyli w innych światach -
odbiciem w setkach krzywych luster.

Interesujące spojrzenie.
Ja zawsze myślałem, że to, co zastaniemy gdzieśtam, będzie o wiele prostsze, niż to, z czym musimy się zmagać tu i teraz. Tymczasem sugerujesz spojrzenie prześmiewcze. Może tak lepiej? Kiedyś pośmiejemy się z nas samych i z naszego losu, który teraz uważamy za najtrudniejszego przeciwnika?
Za lustra. Proste i krzywe.

Dzięki, chociaż kocury nie lubią piwa więc spełniam toast podwójnym mlekiem - wstrząśniętym, nie zmieszanym

pozdrawiam