Karmienie łabędzi

[Gipsy]

Świeci miękko la luna wśród trzciny,
zmrok różowy szybuje jaskółką,
chociaż wilgoć i kłują jeżyny,
ja przykucam z nadzieją i... bułką.

Przyszłam, aby zobaczyć łabędzie,
tudzież czaple (też ładne, choć siwe),
i jedyne co miałam na względzie,
to to ptactwo pokarmić pieczywem.

Cisza wokół, (a jakże) - jak makiem.
Zmrok się łasi jak kot na przyczółkach,
wieczór zawisł nad głową okrakiem,
a tu nic. Tylko ja i ta bułka!

Ptactwo wodne olewa mnie z góry,
ziąb przeszywa, a w trawie wiatr plumka.
Już rozsnuwam scenariusz ponury,
no bo tkwię jak ten kloc. (Ja i bułka!)

Brak łabędzia doskwiera jak krosta,
ściska żal, niczym w gardle gugułka,
ja samotnie zasysam swą rozpacz,
(wilgoć rosy zasysa też bułka).

Ściskam w dłoni mój wyrób z piekarni,
łabądź gdzieś tam rechocze nieczuły,
gwiazdy świecą jak miejskie latarnie.
Łykam łzy.
Z łzami kęs mokrej buły...

RC 22.01.14

[Leon Gutner]

bo się należą za wprawienie Leona w wieczorny czwartkowy bułeczno - łabędziowy nastrój .

Z przyjemnością L.G.

[Liliana]

świetnie się czyta, Gipsy, za pomysł i wykonanie,

ale tu:

Łykam łzy.
Z łzami kęs mokrej buły...

dałabym - z nimi kęs mokrej buły, bo z łzami język się trochę plącze,

pozdrawiam

[Gajka]

Satyrycznie, wkradł się kolokwializm podejrzewam, że świadomie napisany, trochę zachwiany rytm, ale w sumie spoko

[Gloinnen]

Ja - wybacz - trochę skrytykuję ten utwór.

Ogólnie - sympatyczny wiersz, napisany lekko i żartobliwie, jest w nim próba odmalowania pewnego nastroju, a jednocześnie leciutka (auto)ironia. Przeplatasz zadumę uśmiechem - i to jest bardzo przyjemna konwencja. Nieco w stylu poezji Gałczyńskiego, trochę melancholii, trochę kabaretu.

Warsztatowo - proponuję wziąć pod uwagę kilka sugestii:

to to ptactwo pokarmić pieczywem.

"to to..." - nie brzmi najfortunniej.

(a jakże) - jak makiem.
Zmrok się łasi jak kot na przyczółkach,

Podwójny "jak" też mnie gryzie w uszy.

Ptactwo wodne olewa mnie z góry,

Czy miałaś na myśli to, o czym ja myślę? , ale zawsze trzeba mieć na uwadze najbardziej złośliwego czytelnika.
;-)

łabądź

Tylko i wyłącznie łabędź.

Ale miło znów Cię czytać.

Pozdrawiam,


Glo.

[Henryk VIII]

Super! Jest i ironia, jest i drugie dno. Piszesz :" łabądź gdzieś tam rechocze nieczuły,
gwiazdy świecą jak miejskie latarnie.
Łykam łzy.
Z łzami kęs mokrej buły..."

[Miladora]

Miło Cię znowu zobaczyć, Gipsy.
Całkiem ładne zderzenie liryki z prozaiczną bułką.

Ale mam garść sugestii:

to to ptactwo pokarmić pieczywem.

- to, by ptactwo nakarmić pieczywem?

Cisza wokół, (a jakże) - jak makiem.
Zmrok się łasi jak kot na przyczółkach,

Można - cisza wokół (wiadomo) - choć makiem

a tu nic. Tylko ja i ta bułka!

Tu się łamie nieco rytm, bo masz podział 3/3/4, a nie 4/3/3
Można - a tu nic. Ja zaledwie i bułka.

ściska żal, niczym w gardle gugułka,

Sądzę, że "gugułka" jest hybrydą "guli" w gardle. Chociaż dość dziwnie brzmi i widać, że na potrzebę rymu została stworzona. W gardle ściska jakby tkwiła w niej gulka?

łabądź

Fakt - łabędź.

Łykam łzy.
Z łzami kęs mokrej buły...

Tu też masz podział 3/3/4, a nie 4/3/3.
Może - Łzy połykam.Z nimi kęs mokrej buły.


Ale uśmiechnął mnie Twój wiersz.

Miłego

[Ewa Włodek]

oj, uśmiałam się, boś humoru nie poskąpiła! Dzięki za ten uśmiech...

serdeczność dołączam...
Ewa

[anastazja]

Ptactwo wodne olewa mnie z góry,
ziąb przeszywa, a w trawie wiatr plumka.

Ależ udał Ci się wiersz! Aż mi się żal peela zrobiło! - jakie 'świnie' z tych łabędzi!

Pozdrawiam z ogromnym uśmiechem.