Ostatni sen w roku

[Gajka]

Ewunia piękny wiersz ... nastraja do refleksji

[Ewa Włodek]

Oj, tam Ewuś, gdzie się wybierasz, żaden ostatni sen

to był "ostatni sen" w roku, Anastazjo, po nim będą inne, tylko już w nowym roku. Może mniej - smutne?

Ewa Włodek pisze:
na tej szczególnej sali cicho szemrze orkiestra,
gęsto rozsnute pasma ćwierćświateł i półcieni,
nikt nie wie - martwy cekin, czy żywa łza się mieni,
i każdy gra przed każdym, nie wiedząc, kiedy przestać.

pod ścianą, przy stoliku z jednym pustym nakryciem
odziana w kir wariatka w czułym tete-a-tete z cieniem,
wkrótce w jego objęciach w tango pójdzie – namiętnie,
między życiem a śmiercią – byle zdążyć przed świtem.



byłem na podobnej sali...a wiersz? - z tych co mnie wiercą do kosteczek

oj, Kamilu! Byłeś - to nie zazdroszczę...

Ewa Włodek pisze:
...
pod ścianą, przy stoliku z jednym pustym nakryciem
odziana w kir wariatka w czułym tete-a-tete z cieniem,
wkrótce w jego objęciach w tango pójdzie – namiętnie,
między życiem a śmiercią – byle zdążyć przed świtem.

Pięknie, Ewo i jednocześnie przeraźliwie smutno... i bardzo, bardzo prawdziwie.

prawdziwie, Elu, prawdziwie, bo na jawie tego tańca już nie będzie, więc trzeba zdążyć - przed świtem...


Kochani, najpiękniej Wam dziękuję, że wstąpiliście, że pobyliście chwilę w moim śnie i powiedzieliście takie dobre słowa...
moc serdecznego z uśmiechami Wam posyłam...
Ewa

[Ewa Włodek]

nastraja do refleksji

ooo, Gajko, to mnie bardzo, bardzo cieszy...

dziękuję Ci ślicznie za to, że wstąpiłaś, poczytałaś i powiedziałaś te miłe słowa...
moc serdecznego posyłam Tobie...
Ewa