Moderatorzy: eka, Leon Gutner
ooo, racja, Coob! Tylko czasem bardzo się chce dostrzec, ale - już jest coraz trudniej, coraz więcej tej gazy, coraz więcej - przysłony, aż w końcu, niestety, to, co aż się boję nazwać po imieniu, a co się zbliża, zbliża...coobus pisze: Chcieć albo móc dostrzec.
raczej, Mila, o stopniowej utracie światła w oczach, o utracie wzroku. A to jest tak, jakby się traciło świat - masz rację...Miladora pisze: Ale to smutny wiersz o utracie świata.
powiadasz, że mam swój rytm? No, toś mnie zaskoczyła...Miladora pisze: Wszędzie poznałabym ten Twój specyficzny rytm,
taki też i miałam zamysł, Henryku, taki...Henryk VIII pisze: Wiersz Twój jest refleksyjny, skłania do zastanowienia
właśnie tak, Elżbieto, właśnie tak. Czy zdążę - nie wiem...iTuiTam pisze: jak kliniczny opis przeżyć kogoś, kto mierzy się z nieuchronnością utraty wzroku, próbuje, jak piszesz: zdążyć, zanim.
cuda zdarzają się rzadko, Ed, więc...EdwardSkwarcan pisze: Wyścig z uciekającym czasem, kiedy wiemy, że możemy liczyć tylko na cud
tak, to najważniejsze, Ewo,, czy to przed utratą wzroku, czy przed inną stratą,Ewa Włodek pisze:zdążyć, zanim
zowe. Pozdrawiam cieplutko.