wiersz spod jabłoni

[P.A.R.]

myśli natłok aż się prosi
by je wspomóc choć ogonkiem
nim się smakiem zdołasz opić
o następne jabłko potkniesz

a kosztele sama słodycz
próżno mówią bez wyrazu
grodzą sady niczym bobry
gdy to ponoć węchu lapsus

kęs za kęsem jestem bliżej
tego co już nie zawróci
wśród rozczochrań kilku kitek
z malinówką pragnę utyć

[Ewa Włodek]

ech, te jabłonie - jak kobiety, więc prawo do wspomnień - mają, jak nic!
A ja jestem wielbicielką goldenów i malinówek...

z uśmiechem, Coob...
Ewa

[skaranie boskie]

Wróciłem tu, bo coś mi się przypomniało.
Może to nie takie liryczne, jak twój wiersz, Coobusie, ale tak mi te jabłonie gdzieś na duszy... kwitną.
Posłuchaj...
http://www.tekstowo.pl/piosenka,halina_ ... lonie.html

[coobus]

P.A.R, Ewa - ... a te jabłonie, jak kobiety... to prawda. Rozłożyste biodra i ramiona.
Jesteście zawsze mile widziani i czytani. Dziękuję

Skaranie - kultowa piosenka Osieckiej. Razem z nią dojrzewałem i przejrzewałem. Ten sam smak jabłek. Bo właśnie wtedy jadaliśmy koksę, kronselki i kosztele. Fajnie, że przypomniałeś.