to

[skaranie boskie]

Trochę to jak rondo, ale niezupełnie.
Treść zatrzymuje, forma zachęca... Tylko czytać.
Możesz więcej takich?

[kamyczek]

Bardzo dobry wiersz, przeczytałam z uwagą i przyjemnością.
Pozdrawiam.

[eka]

Możesz więcej takich?

wciąż próbuję, ale niełatwo jest. Były ambicje na rondo, ale za wysokie progi...

przeczytałam z uwagą

Dla mnie ważne, bo rymowańce niestety mają złą opinię, traktuje się je jak formę wyłącznie na lekki, banalny temat. Można oczywiście zacierać tradycyjne rymy czy sylabiczność, ale wtedy ani to rymowany, ani sylabik.
To się zmierzyłam z tradycją.

Bardzo Wam dziękuję.

[coobus]

Konwencja rzeczywiście ciekawa. Poradziłaś sobie. Troszkę szorstkie te rymy bierz, strzeż, mierz, chcesz, ale to już święte prawo autora, którego wizję szanuję. Wiersz mi się podoba. I jak zauważyłem, nie tylko mnie. Próbuj dalej.

[anastazja]

Nie wiedziałam, że piszesz rymowane. Też pięknie Pozdrawiam

[eka]

Coby, Ann...

[Liliana]

Ciekawa forma, treść takoż, choć mózgownicą trzeba ruszyć, ale przecież po to się pisze takie wiersze.
Pozdrawiam serdecznie

[Gloinnen]

A do mnie nie trafił.

I to nawet nie ze względu na zagmatwanie, które przedmówcy ładnie określili "wielowątkowość" czy jakoś tak.
Wydaje mi się jednak, że próbując walczyć z niełatwą formą - zgubiłaś gdzieś po drodze ideę tego wiersza, jego główny zamysł
i miotasz się od frazy do frazy bez jakiejkolwiek spójnej wizji całości.

O ile lubię różnego rodzaju eksperymenty z tworzywem językowym, to tutaj ślady ciosania sprawiają wrażenie topornych. Nie opierasz się na tym, co zazwyczaj jest atutem Twojego pisania (jasna i czysta metaforyka), na docieraniu do granic znaczeń, na wysublimowanej prostocie, a szkoda. Utwór ten jawi mi się - wybacz, proszę, szczerość - bardziej efekciarski niż poetycki.

No i ten patos, tonacja pasująca może do jakiejś mętnej poemy z zamierzchłych czasów. Ciężkie pióro tym razem, a przecież wiem, że zazwyczaj takie nie jest.

Przykro mi, ale nie tym razem.
Ale pozdrawiam, oczywiście.


Glo.

[eka]

Naprawdę nie ma za co przepraszać, jak już... to autor winien czytelnika.
Dzięki za szczerość i cenne uwagi, Glo.

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Nie wiem, może ja zbyt ostro oceniam.