ballada na stolik i dwa krzesła

[Jabrzemski]

Jestem pewien; DRZAZGA.

[Gorzki Dziad]

Sympatyczny wiersz.
Brakuje mi jakby mocniejszego akcentu na koniec.

[Miladora]

Jakoś nie widziałam potrzeby mocniejszego akcentu, Dziaduś, zostawiając wiersz jakby w zawieszeniu, ale wkleję tu dopisane później dwie następne zwrotki, bo się kiedyś ktoś o klezmera dopominał.

Dzięki za odwiedzenie mojej knajpki.

nie ma klezmera brzęczy piano
palce muzyka płomień barwi
drży w niskim głosie piosenkarki
i dawny zapach kugla budzi
melodią prawie zapomnianą
która o świcie umknie w niebo

starej maszyny pedał skrzypi
w kącie jarmułkę szarość chowa
za kontuarem czyjaś głowa
pochyla się nad manuskryptem
chałatem dymu smuga wisi
zakwita w niegdysiejsze drzewo