na pograniczu śniegu i jawy

[skaranie boskie]

Dzięki Miladoro.
Ten szyk z kaflami u pieca przestawię, bo myśl przednia jest.
Niezdrowo natomiast pozostanie bo... bo on się naprawdę niezdrowo podniecał.
Wiesz, takie kocie podniecanie, dość hałaśliwe, skończyło się kontaktem z butem sąsiada.
Niezdrowe było.
Glo, i Tobie dziękuję.
Za poruszenie. Do głębi.

PS.
Sprawdziłem. Układ wersu z kotem jest jednak w zgodzie ze stopą wierszową.
Pozostanie więc niezmieniony.

[Miladora]

Jasne, że jest zgodny - mnie tylko o akcent chodziło i większą melodyjność.
Ale to autor decyduje, więc nie mam zastrzeżeń.

[Gorzki Dziad]

Klimaty fajne. Ładnie to malujesz. Szkoda że takie długaśne.

[JSK]

Ja ostatnio mam w ogóle poważny dylemat. Im więcej komentuję, tym częściej zaczynam odnosić wrażenie, że wszystko jest takie uznaniowe i bez sensu.
Są jakieś reguły, jest kanon - a wiersz żyje swoim życiem. Gdzie kończy się odbiór krytyczny, a gdzie zaczyna osobista interakcja czytelnika z Autorem, odczyt emocjonalny? Czy one powinny się na siebie nakładać? A jeśli wiersz ma pełno usterek, a porusza mnie do głębi (tak, jak ten) - to co wtedy?



Glo.

Podobają mi się takie dylematy. Dobrze rokują

Skaranie:

[Leon Gutner]

Leonowi długość nie przeszkadza a wręcz przeciwnie .
Od czasów Pana Tadeusza nie bawiłem się tak dobrze przy trzynastozgłoskowcu .
Zasługa Małpo - zasługa .

Z ukłonem L.G.

[skaranie boskie]

Gorzki Dziadku, nic nie poradzę.
Tyle było do opisania, że nie dało się krócej. Chyba, żebym z tego dwa wiersze zrobił.
Janie, dziękuję.
Leonie, przegiąłeś z tym łaskotaniem. chcesz, żebym umarł ze śmiechu?

Wszystkim Panom

[semiramida]

Cudeńko! :))) semi.

[skaranie boskie]

Przyznam, że mi opadła szczęka, kiedy zobaczyłem to stare, jak piszesz, cudeńko na pierwszej stronie. Czyżbyś, Semiramido, zaczęła się parać archeologią? Podobno i ten zawód na świecie potrzebny.
Niemniej dziękuję za Cudeńko!

[semiramida]

Chyba nie robię nic złego??? Odwiedzam nie tylko pierwszą stronę. Dużo tu pięknych wierszy, to czytam i komentuję:))) s.

[skaranie boskie]

Jasne, że nic złego.
Powiem więcej, to coś dobrego.