zaszczuty czasem i przemijaniem,Gloinnen pisze:po to człowiek ciągle wpadaw szpony fatum by uparcie z kolan wstawać na złość światu
wstaje i upada, wstaje i upada
umiera... i zrywa się by żyć.
Błaga i przeklina. Dziękuje i prosi o jeszcze.
Bardzo mi się ten tego... spodobał wierszyk... rozmowa o sobie poprzez medium własnego siebie. Pozdrawiam serdecznie
