Senne spotkanie

[Gloinnen]

Wiersz nastrojowy, liryczny, podoba mi się sposób, w jaki pokazujesz bliskość dwóch osób, ich intymne, zmysłowe zespolenie się w jedno. To znaczy, obrazowanie jest sugestywne, gorące, może poruszać wrażliwe struny w duszy... Na pewno spowoduje, że niejedna z reprezentantek babskiego wyżu głębiej westchnie.

Ale jeśli chodzi o zapis - kilka rzeczy mi nie leży...

Wpół objęci mrokiem i światłem,
Zabłąkani we własnych ciałach,
Odnajdziemy wszystko zawarte
W tych spełnieniach, które poznałaś.

Dla mnie to powtórzenie konstrukcji nie brzmi najlepiej.

Spływam echem

Migotaniem dawno świt przybiegł;

Wpół objęci mrokiem i światłem,

Nie wiem, czy nie za gęsto od tych narzędników. W każdej strofie co najmniej jeden... Mnie się rzuciło w oczy.

Tworząc złudne, barwne kolaże
Trwóg i tęsknot – jeszcze nieznanych.

Ty nie czekaj – zagarnij chciwie
Tę wzajemność cicho posłuszną,

Cztery wersy z rzędu rozpoczynające się tą samą literą...

Można by pomyśleć o aliteracji, ale chyba jednak nie...

Myślę, że wiersz jest jeszcze do wrzucenia na warsztat.

Pozdrawiam,


Glo.