somnambulizm

[Ewa Włodek]

czarowny, urokliwy...Poczytałam z przyjemnością...



Wszystkiego najmilszego
Ewa

[Miladora]

Urokliwy sonecik, ale i tak się przyczepię.

1. Lepsze byłyby przecinki, a nie myślniki i dwukropek.

2.
- bosa, wciąż śniąca z rozwiewną sukienką. - powiewną lub rozwianą.

3.
bosa, wciąż śniąca z rozwiewną sukienką.
Za dnia łzawiąca, smutna czarna wdówka - ten wewnętrzny rym rozprasza, zmieniłabym.
biegnie do niego wesołą panienką - to tak, jakbym napisała: Biegnę do Ciebie wesołą korektorką.
Nie brzmi.

Ale obrazek dobry, barwny.

[Sokratex]

czarowny, urokliwy...Poczytałam z przyjemnością...



Wszystkiego najmilszego
Ewa

Dziękuję

[Sokratex]

Urokliwy sonecik, ale i tak się przyczepię.

1. Lepsze byłyby przecinki, a nie myślniki i dwukropek.

Kwestia gustu. W sumie mogłoby nie być znaków interpunkcyjnych,
Jeśli je dałem gdzieniegdzie, to tylko dla wygody czytania, prawidłowego odbioru zgodnie z zamierzeniem.

2.
- bosa, wciąż śniąca z rozwiewną sukienką. - powiewną lub rozwianą.

Rodzaj neologizmu pomiędzy powiewną i zwiewną. Rozwiewna, taka co
rozwiewa się co jakiś czas, ale nie to samo, co: powiewa (na wietrze).
Jest, nie ma, jest, nie ma (coś jak Murzyn na przejściu dla pieszych )
- jakby komuś się śniła.

3.
bosa, wciąż śniąca z rozwiewną sukienką.
Za dnia łzawiąca, smutna czarna wdówka - ten wewnętrzny rym rozprasza, zmieniłabym.
biegnie do niego wesołą panienką - to tak, jakbym napisała: Biegnę do Ciebie wesołą korektorką.
Nie brzmi.

Rym wewnętrzny (tylko tu? a np. zadzwonią - rozdziamgoczą?) roztanecznia zapis.
"Wesołą panienką" - przeinaczone nawiązanie do wesołej wdówki.

Ale obrazek dobry, barwny.

Zauważ w takim razie, że pisząc inaczej, też nikt nie osiągnie stuprocentowej zgodności z Czytelnikami.
Zawsze ktoś będzie chciał czegoś inaczej. Ba, sam autor pisząc, musi wybrać jakąś opcję
i decyduje się na tą, która jest najbliższa temu, co chce przekazać.
Najlepiej to widać pisząc haiku, gdzie wymiana jednego słowa potrafi całkowicie zmienić sens miniaturki.

Dziękuję i pozdrawiam.

[Miladora]

Nie czytasz uważnie, Sokratesku, tego, co napisałam.

Jeśli je dałem gdzieniegdzie, to tylko dla wygody czytania, prawidłowego odbioru zgodnie z zamierzeniem.

I właśnie ową wygodę czytania i prawidłowy odbiór kwestionuję.

Rodzaj neologizmu pomiędzy powiewną i zwiewną. Rozwiewna, taka co
rozwiewa się co jakiś czas, ale nie to samo, co: powiewa (na wietrze).

Powiewna i zwiewna sukienka to to samo. I wcale nie znaczy, że powiewa na wietrze.
Rozumiem słowotwórstwo, ale "rozwiewna" do mnie nie przemawia.

Rym wewnętrzny (tylko tu? a np. zadzwonią - rozdziamgoczą?) roztanecznia zapis.
"Wesołą panienką" - przeinaczone nawiązanie do wesołej wdówki.

"śniąca/łzawiąca" jest gramatycznym rymem, dlatego rzuca się niekorzystnie w oczy.

A co do mojego kwestionowania "wesołej panienki", to "nie przybiegnę do nikogo wesołą wdówką", bo to niezręczna forma gramatyczna. Tak, jak w przypadku "biegnie do niego wesołą panienką".
Więc zamiast szukać nawiązań, skup się na meritum sprawy.

Zauważ w takim razie, że pisząc inaczej, też nikt nie osiągnie stuprocentowej zgodności z Czytelnikami.

Pewnie. Ale pisząc w ten sposób możesz nie uzyskać żadnej zgodności.

No to sobie pogadaliśmy

[Leon Gutner]

Klimat rzeczywiście dziwny i nie Leonowy ale mimo to Leon uważa wiersz za twój najlepszy SOkratesie jaki tu czytałem .

Pozdrawiam L.G.

[Sokratex]

Rodzaj neologizmu pomiędzy powiewną i zwiewną. Rozwiewna, taka co
rozwiewa się co jakiś czas, ale nie to samo, co: powiewa (na wietrze).

Jednak, nawiązując do tytułu i lunatyczki - sukienka rano się rozwieje. Dlatego rozwiewna.
Sukienka nie musi być w tym przypadku czymś materialnym, jest raczej metaforą czegoś, co przybiera się
na chwilę, bo na co dzień nosi się coś innego. Tutaj: pozy. Czarna wdówka w dzień/wesoła panienka nocą.

"śniąca/łzawiąca" jest gramatycznym rymem, dlatego rzuca się niekorzystnie w oczy.

Owszem, ale w wierszu jest i tak bardzo dużo, więcej niż tylko abba baab i tercyn, ale są także w środku strof.
Wszystko po to, żeby wiersz płynął, aby czytało go się jednym tchem.

A co do mojego kwestionowania "wesołej panienki", to "nie przybiegnę do nikogo wesołą wdówką", bo to niezręczna forma gramatyczna. Tak, jak w przypadku "biegnie do niego wesołą panienką".
Więc zamiast szukać nawiązań, skup się na meritum sprawy.

Ale przyznasz ,ze taki zapis każe zastanowić się, że nie zawsze jest wesołą panienką? Każe się zastanowić.
Tak jak wspomniałem wyżej - jeśli potraktujemy to jako metaforę, mamy coś w rodzaju: inna, nie taka jak zawsze.
Skrót myślowy.

Zauważ w takim razie, że pisząc inaczej, też nikt nie osiągnie stuprocentowej zgodności z Czytelnikami.

Pewnie. Ale pisząc w ten sposób możesz nie uzyskać żadnej zgodności.

Masz rację. Napisałem na przykład ponad sto haiku 3-5-3 i te dopiero musiałem niekiedy gęsto tłumaczyć
Albo były osoby którym się bardzo podobały. Nawet niedawno ktoś pytał na priva, czy mam je gdzieś
pozbierane bo są najlepsze jakie kiedykolwiek czytał. Zmuszają do myślenia i inspirują wyobraźnię.
Czy nie było więc warto pisać tych miniaturek, jeśli od czasu do czasu trafi się taki Czytelnik?

No to sobie pogadaliśmy

Tak I jeszcze raz bardzo Ci dziękuję. Poza tym nie myśl, że rzucałaś słowa na wiatr.
Ja te wszystkie uwagi zbieram w myślach na przyszłość. I jeśli zostanę kiedyś
naprawdę dobrym poetą (choć uczciwie uprzedzam, że nie mam takich aspiracji ),
będzie to również po części i Twoją zasługą.

Pozdrawiam.

[Sokratex]

Klimat rzeczywiście dziwny i nie Leonowy ale mimo to Leon uważa wiersz za twój najlepszy SOkratesie jaki tu czytałem .

Pozdrawiam L.G.

W takim razie bardzo się cieszę, że mimo innego gustu znalazłeś tu coś dla siebie

Pozdrawiam.