okruchy

[e_14scie]

A to czemu ???

Własna estetyka, jeśli już wymagasz uzasadnienia.
jak trwoga to do Boga...
może jeszcze noga?

[Dante]

Własna estetyka,

Słusznie - "własna", z tym sie zgodzę, ale to nie znaczy jedyna, a tym bardziej jedynie słuszna.

Pozdrawiam
AD

[Ewa Włodek]

gdy niebo czasem mi się przyśni
ogarnia mnie natychmiast trwoga
bo nie wiem w końcu kto co zmyślił
człowieka Bóg - czy człowiek Boga

pytamy się swych odbić w lustrze
co dalej - potem - lub za chwilę
gdy kalendarze coraz pustsze
i coraz bledsze wizje przynęt

jak nawiedzone nocą ptaki
spędzamy z powiek czarne myśli
żeby w uśmiechu mniej powagi
i tego nieba okruch wyśnić

nie gniewaj się Nocol, ze Ci znów - swoim zwyczajem - z sutej sukni z falbanami zrobiłam "mała czarną", ale mnie te strofy wystarczą za całość... Zamyśliłaś mnie...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Julka]

gdy niebo czasem mi się przyśni
ogarnia mnie natychmiast trwoga
bo nie wiem w końcu kto co zmyślił
człowieka Bóg - czy człowiek Boga

Dla mnie ta strofa jest super.
Podziwiam.

napisałaś:

umienie to tylko kwestia wprawy...

Żeby to tak było, ale nie jest, bynajmniej mnie
brakuje tego, co Tobie przychodzi z łatwością.

Pozdrawiam

[Maryla]

jak nawiedzone nocą ptaki
spędzamy z powiek czarne mysli
żeby w uśmiechu mniej powagi
i tego nieba okruch wyśnić

Och, ten okruch nieba śni się po nocach.
Podoba mi się wiersz

Serdeczności

[jaga]

nastrojowy i klimatyczny
po prostu piękny