boski wiatr

[Sokratex]

Ale to jest bardziej jakiś eksperyment niż wiersz rymowany. Jest dział na tego typu teksty i tam jest tego miejsce.

Rozpisz go sobie normalnie, jak nie potrafisz pojąć nieco innego zapisu. Sonet też ma inny układ, i villanella, nie mówiąc o sestynie,
a nawet to co piszesz po cztery (ramtamtam) wersy w strofce.

[Gloinnen]

Ja akurat jak najbardziej popieram eksperymentowanie z wersyfikacją w poezji rymowanej... Sama nieraz próbuję różnych form zapisu, choć - podobnie jak Ty, Sokratexie, obrywam po głowie, że to już nie są wiersze rymowane... Wydaje mi się jednak, że jeżeli można coś innowacyjnego jeszcze wprowadzić do poezji rymowanej, to właśnie zabawę układem typograficznym tekstu...

Co do wiersza - bardzo mi się podoba jego zmysłowa nastrojowość (jak z bajek o rusałkach)... Chociaż mógłbyś postarać się o lepszy rym, niż "drogą/nogą"...

Pozdrawiam,


Glo.

[Azrael]

Jak wszystkim wiadomo każdy ma swój gust.
Napisałem ,,Czarną wieżę " właśnie eksperymentując z wersami, dałem krótkie po dwa trzy, jedno słowo. Nie robiłem przerw taki ciąg był ale to płynnie się czyta. U ciebie ( ten komentarz to odwet cóż świadczy o twojej niskiej inteligencji. Mam tu na myśli komentarz pod moim grafomaństwem ) niestety nie ma płynności. Ostra krytyka czasem jest potrzebna w granicach przyzwoitości. Takie odwety utwierdzają mnie tylko o słuszności teorii Darwina.

[Sokratex]

Ale to jest bardziej jakiś eksperyment niż wiersz rymowany. Jest dział na tego typu teksty i tam jest tego miejsce.
To jest pogranicze tzw wolnego wiersza zmiksowane z rymami ( dodatkowo częstochowskimi ). Autor pisze sobie widać takowe twory bo on sam potrafi tylko je zrozumieć.
Jeśli to jest wiersz rymowany, zgodny z zasadami takich pisania to przyrzekam pójdę na mszę do kościoła.
Wiadomo wszystkim kto broni swoich arcydzieł nie przyjmując krytycznych komentarzy.
Niech sobie Stokrates pisze dalej świata takimi nie zawojuje.

Gdzie niby napisałeś ten krytyczny komentarz?
A teraz do kościoła proszę (Jeśli to jest wiersz rymowany, zgodny z zasadami takich pisania to przyrzekam pójdę na mszę do kościoła)

• * boski wiatr *
  
  chciałbym nigdy nie przestawać chociaż nie zaczęte nawet
  to jak brzegiem iść w nieznane nad błyszczącym nowiem stawem
  gwiazdy drgają tuż przy nogach plusk przedziwny fala ściele
  chodź mój miły... tylko uwierz... w siebie we mnie... wodą przeleć
  ja tam czekam.... z drugiej strony.... we mnie radość... zapach... słońce
  ...to nie księżyc... warkocz włosów a oczami g w i a z d y d r ż ą c e
  
  tylko uwierz - stąpnij nogą
  wyrusz ku mnie senną drogą...
  
  

[skaranie boskie]

Nie masz racji Azraelu, ponadto próbujesz ją zastąpić inwektywami.
Nie wystawiaj mojej cierpliwości na próbę, proszę.

Co do wiersza - jest w stylu Sokratexa.
Znamy już ten styl, wcale dobry, i staramy się w nim doszukiwać czegoś nowatorskiego, interesującego, wspomnianej poezji pisanej między wersami, oraz piękna zapisanego słowem. Tudzież niedoróbek. Unikamy natomiast doszukiwania się, prawdziwych, czy też domniemanych, ułomności Autora.
Tak przynajmniej czyni większość z nas.
Może do nas dołączysz, Azraelu, zamiast zajmować się nieuzasadnioną krytyką osoby Autora?

Sokratexie -

[Sokratex]

Co do wiersza - bardzo mi się podoba jego zmysłowa nastrojowość (jak z bajek o rusałkach)... Chociaż mógłbyś postarać się o lepszy rym, niż "drogą/nogą"...

Cieszę się się, że odczytałaś ten nastrój. Chciałem uchwycić rodzaj lunatyzmu, bo czy nie ślepy los prowadzi zakochanego człowieka?
Boi się o to co będzie dalej, czy ta którą kocha nie łudzi go tylko? - podpowiada zdrowy rozsądek,
a instynkt nakazuje przekroczyć granice ufności.

Co do ostatniego rymu... wydawało mi się, że taki dokładny jest niczym zapięcie, kropka?
Może dlatego, że nie przywiązuje aż tak do nich uwagi?
Ale dla Ciebie powiedzmy tak, leśmianizująco abstrakcyjnie

• • • stąpnij nogą - uwierz we mnie
      wyrusz w drogę... sennie... w sen nie...

[Gloinnen]

Znamy już ten styl, wcale dobry, i staramy się w nim doszukiwać czegoś nowatorskiego, interesującego, wspomnianej poezji pisanej między wersami, oraz piękna zapisanego słowem. Unikamy natomiast doszukiwania się, prawdziwych, czy też domniemanych, ułomności Autora.

Schowaj, proszę, służbową wazelinę...

Lubię wiersze Sokratexa, ale jak uznam, że coś akurat nie wyszło, uważam, że należy o tym otwarcie powiedzieć.

Tak przynajmniej czyni większość z nas.

Tak więc mów za siebie. Ja sobie pozwolę pozostać w mniejszości...



Sokratexie - Twoja druga wersja zakończenia - zdecydowanie lepsza, z grą słów opartą na aliteracjach...

[Sokratex]

Sokratexie - Twoja druga wersja zakończenia - zdecydowanie lepsza, z grą słów opartą na aliteracjach...

Już ją polubiłem Jakie szczęście, że Jesteś...

[skaranie boskie]

Tak więc mów za siebie. Ja sobie pozwolę pozostać w mniejszości...

Masz rację. Będę mówił za siebie.
Zauważ, że jednak większość z nas (skrótowo) zajmuje się tutaj analizą tekstów, nie zaś szukaniem ułomności Autorów. Skoro wolisz jednak pozostać w mniejszości, możecie już założyć klub, wespół z Azraelem.

[Gloinnen]

Nie mówię o ułomnościach Autorów, lecz o krytycznym spojrzeniu na twórczość. Nigdy nie zakładam a priori, że sam nick wystarczy, aby uznać tekst za dobry, czy zły.